Oproep nu parkeerreferendum dichterbij komt: ‘Maak van de tweestrijd een dialoog’

AMERSFOORT Alle Amersfoortse stemgerechtigden kunnen op 22 november ja of nee antwoorden op de vraag: ,,Vindt u dit nieuwe parkeerbeleid een goed idee voor de stad?’’ Daarbij wordt een tekst van honderd woorden afgedrukt, want de vraag is vaag opgesteld en het parkeerbeleid moet nog handen en voeten krijgen.

De commissie die deze woorden formuleerde, heeft dan ook een worsteling achter de rug. Hoe breng je een veelomvattend en nog grotendeels onuitgewerkt onderwerp als ‘het parkeerbeleid’ terug tot één vraag en één korte uitleg? De externe commissie schreef een uitgebreid rapport over deze worsteling. Eigenlijk gaan we ‘een gevoel peilen, geen besluit’.

Er is onvrede over plannen om het betaald parkeren op termijn in de hele stad in te voeren. Tegelijk erkent de commissie de noodzaak om het autobezit in te perken: ,,Het aantal auto’s in de stad kan niet meegroeien met het aantal woningen. En die woningen zijn hard nodig voor de vele woningzoekenden in onze stad. Om het buitengebied groen te houden, willen we zoveel mogelijk in de bestaande stad bouwen, dus extra wegen aanleggen gaat niet helpen.’’ Veel parkeerruimte blijft er dan ook niet over.

PER WIJK BESPREKEN 

De raad diende in de loop van een vergadering van drie(!) uur nog moties in – verzoeken tot wijziging van de tekst – waarna de honderd woorden – langer mocht niet - werden aangepast. De definitieve toelichting voor de kiezer wordt dit:

,,Amersfoort groeit, er komen naar verwachting 10.000 woningen bij. Daarvoor is plek nodig. Om de stad groen, leefbaar en gezond te houden wil de gemeente anders omgaan met parkeren. De gemeente heeft als eerste stap uitgangspunten geformuleerd. Het is de bedoeling dat je op termijn, in stappen in de hele stad alleen kunt parkeren op straat als je betaalt of een vergunning hebt. Er komen overstappunten voor auto’s, openbaar vervoer, fietsen enzovoorts (‘parkeerhubs’). Als dat gelukt is, kan de gemeente de vergunning per huishouden tot één auto in de directe omgeving beperken. Een volgende auto kan zo nodig op afstand geparkeerd worden. Bij nieuwbouwwijken dichtbij een station komt minder parkeerruimte op straat. De gemeente wil de uitwerking van het voorgestelde parkeerbeleid per wijk bespreken.’’

WIJSHEID 

Commissielid Nienke Luijckx zei dat het comité de opdracht bijna had teruggegeven aangezien zo ‘de nuance verloren gaat’. Echter: ,,Wij zien hier een mooie kans om te onderzoeken hoe de inwoner tegen het parkeerbeleid aan kijkt.’’ Waarna ze opriep: ,,Maak van de tweestrijd een dialoog die de Amersfoorters dichter bij elkaar brengt. Ik wens u veel wijsheid en succes.’’

Het referendum krijgt nog een klein broertje: een panel van 4000 Amersfoorters die mogen gaan uitleggen waarom ze eigenlijk voor of tegen stemmen. Vermoedelijk zal dit panel meer duidelijkheid geven over de standpunten. De commissie ziet de inbreng van dit panel als een ‘verrijking’.

Maarten Flikkema (VVD) verwoordde een breed gedragen gevoel na het werk van de commissie. ,,Goed gedaan. Niemand zal hier heel ongelukkig mee zijn, maar er is ook niemand die staat te juichen.’’

RAADGEVEND

Er gingen ook stemmen op om de volksstemming ‘bindend’ te maken. Dit voorstel haalde het niet, al was het maar vanwege de vele vaagheden die de kwestie omringen. Wanneer komt waar betaald parkeren, wat worden de tarieven, waar krijgen we parkeerhubs, hoe verbeteren we het openbaar vervoer, wordt het deelvervoer een succes? Enzovoorts. De lijst is eindeloos. Bovendien zag het college er niets in om gedurende de wedstrijd de spelregels te veranderen. Al eerder besloot de raad in te stemmen met een raadgevend referendum, en dat blijft het.

In de komende weken zullen zich in de discussie twee uitersten manifesteren: enerzijds bijvoorbeeld verkeerswethouder Tyas Bijlholt, die heilig gelooft in het geleidelijk invoeren van het betaald parkeren in de hele stad. Anderzijds de inwoners zoals de verslaggever die sprak bij eerdere parkeerdebatten: de burger die zijn auto voor de deur wil parkeren, punt. Daar tussenin bevinden zich de politici met hun argumenten, waaronder ruimtegebrek en de klimaatverandering. Deze overweggingen dwingen coalitiepartijen soms impopulaire beslissingen te nemen. Ze kunnen niet iedereen te vriend houden.