Onvergetelijk

Afgelopen week was er weer een om met veel plezier aan terug te denken. Het ‘muzikale’ optreden (primeur!) van burgemeester Bolsius bij de opening van het Musica Mundo Festival, de hilarische openingsrede van Hassan Elammouri in een vol Theater De Lieve Vrouw vrijdagavond en ons 50 jarig huwelijksfeest zaterdagavond in evenementenlocatie Houtrust.

Als uw stukkiesschrijver, zit met stevige kater voor z’n schermpje, het plein oploopt staan er twee heren voor de bar van het café. Herken ze niet maar als ze op me aflopen en zich voorstellen als twee oud-collega’s van de belastingdienst uit Hilversum toen ik daar werkzaam was in het Noordse Bosje, ontstaat er een leuk gesprek over toenmalige medewerkers. Het syndroom van ‘Hoe heette die vent ook alweer met dat rare gebit’ en ‘Ik kan effe niet zo gauw op haar naam komen’, doet ons schateren. Toch leuk om die briljante carrière bij de dienst eventjes terug te halen. Daarna het theatercafé in waar we warm worden onthaald door nieuwe bedrijfsleider Sietse en zijn staf. 

In de zaal lekkere muziek van de jonge Marokkaanse band Tarwa N-Tiniri die burgemeester Bolsius naar voren haalt, hem van top tot teen in een witte lap stof (Toearegdoek) wikkelen, de ogen vrij, en hem achter een trommel zetten waar hij ‘ritmisch’ mee moest tikken. Prachtig om te zien dat onze Lucas niet te groot is om aan dit soort heerlijke optredens mee te doen. Hassans toespraak was ook om te smullen. Lachen als hij ‘een spin in een hooiberg’ roept en soepel in de heupjes een staaltje luchtgitaarspelen laat zien. Vervolgens aan een blond biertje en lekkere hapjes.

Dan het half jaar uitgestelde jubileum, ons 50 jarig huwelijk. Het was een daverend succes. Muziek werd verzorgd door Sixties Generation. Waren op dreef, kregen de vele voetjes vaak van de vloer. Had zelf nog een tekstje geschreven en drie akkoorden ingestudeerd om m’n jubileum blues, samen met maatje Peter, de BB King van Leusden, te pingelen. Het werd een gedenkwaardig optreden met hier en daar een traantje of snikje. Eigenaar Wim Tomassen en zijn team hadden gezorgd voor een formidabel warm/koud buffet en het weerzien met de (schoon)familie, neven, nichten, en vrienden uit de tijd dat we nog strak in ons velletje zaten was hartverwarmend.

Uw stukkiesschrijver, twistkoning in 1966, moest zich weer zo nodig uitsloven op de dansvloer, heeft dat moeten bekopen met spier- en gewrichtspijn. Aan Wim, zijn bediening en de muziek, dank voor deze onvergetelijke avond, alle gasten voor hun soms grappig verpakte presentjes, de prachtige verhalen en herinneringen uit die mooie vijftig jaar huwelijk. Een gigantische wolkbreuk op het eind bezorgde fietsende gasten zeiknatte kledij. Willem/Ellen Meuleman en Sjirk/Gea Bajema, die er helaas niet bij konden zijn, dank voor de Texelse lekkernijen en prachtige bos bloemen. Nu voorlopig géén drank, herstellen en bijslapen! 

Joop de Keijzer