Folderen voor de BPA.3

De zon schijnt volop en het is een plezier om te folderen. Wij lopen fluitend onze ronde en genieten van de veelal zeer nette voortuinen van de bewoners van het Soesterkwartier. Opnieuw kom ik bekenden tegen uit mijn werkzame tijd in de Wijkwinkel. Bewoners melden zich nog steeds spontaan aan om ook een paar straten voor mij te lopen. Ook word ik, keer op keer, verzocht koffie te komen drinken en even bij te praten. Helaas is nu prioriteit nummer één; de folders in de brievenbussen. De koffie sla ik nu dus even af, maar de aanbiedingen om met de folders te helpen pak ik met beide handen aan.

Dit is het Soesterkwartier!

Voor deze mensen ga ik mijn best doen!

In het Soesterkwartier, de wijk waar ooit de NS medewerkers massaal woonden, voel ik mij nog steeds thuis. Ik ben er geboren en getogen en, al zeg ik het zelf, ik spreek de taal.

Sommige straten in deze wijk zijn om te folderen zeer prettig. Kleine tuinen of helemaal geen tuin, dat is dan toch wel vlug gedaan. Één stapje naar links, één stapje naar rechts en voor je het weet heb je honderd folders minder.

Er zijn echter ook straten waar de tuinen zo groot zijn dat je het gevoel hebt de marathon van New York te moeten lopen. Die bewoners wonen duidelijk “op stand.”

Wat moet dat moet. Iedere bewoner krijgt van ons een folder. Daarin staat wat de prioriteiten van de BPA voor deze wijk zijn. En daarin staat ook waar ik voor zal gaan. maar ik kan het niet alleen. Ik heb de hulp van de bewoners nodig.

Voor vandaag zit het erop, wij hebben genoeg gedaan. Morgen opnieuw, met frisse moed, aan de slag!