Geloof met hart, handen en voeten

14 oktober 2009 om 00:00 Nieuws

In het jaar dat Amersfoort haar 750-jarig bestaan viert, heeft het Amersfoorts Platform voor Levensbeschouwingen en Religies de kernwaarden van de keistad geformuleerd. Kees Hoogendoorn is er blij mee: ,,Deze kernwaarden zijn een vertaling van de oude geboden uit het christelijk geloof. God heeft deze geboden in het hart van de mensen neergelegd. Iedereen herkent ze: vrede en veiligheid, vrijheid, gelijkwaardigheid, verbondenheid en duurzaamheid. Daar voel ik me bij thuis! Stel dat deze wereldwijd zouden worden omarmd… Kerken moeten veel meer van zich laten horen, als antwoord op de ontwrichting in de samenleving. Trouwens, niet alleen kerk, maar ook moskee en synagoge. We moeten elkaar zien te ontmoeten bij die kernwaarden. Daartoe moeten kerken echt samen optrekken, we moeten ons aan elkaar verbinden, willen we iets bereiken in de samenleving. Als kerken dat nog een brug te ver vinden, dan wil ik hen van harte uitnodigen om mee te doen aan een gesprek om elkaar minstens in een platform te vinden. Waarom? Omdat ik er van overtuigd ben dat normen en waarden heil brengen.

AMERSFOORT - De Raad van Kerken heeft een nieuwe voorzitter: Kees Hoogendoorn, gepokt en gemazeld op het terrein van welzijn, sociale zorg en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Tegelijk gaat hij veelvuldig voor in zondagse kerkdiensten, is hij betrokken bij ouderenpastoraat en biedt hij stervensbegeleiding, onder meer in het hospice. Als het aan hem ligt, maken de kerken die samen de Raad van Kerken vormen, ernst met de oecumene. door Christl Korzelius

Iedere kerk heeft zijn eigen geloofskleur. Mijn uitdaging is om dóór te vragen waarom ieder zijn kleur zo mooi vindt. Al die kleuren samen vormen samen een regenboog! Ik ben ervan overtuigd dat de Geest van God door alle kleuren heen werkt. Het is jammer als men ervan overtuigd is dat de eigen kleur de enige is. Ieder die gelooft, beleeft zijn eigen heilig moment in een kerkdienst of viering: de één bij zang of orgelspel, de ander bij avondmaal, eucharistie of in de stilte. Het moment dat ontroert, dat zou ik willen begrijpen van andere gelovigen. Als iemand zegt: ‘alleen mijn heilige momenten tellen mee’, doet hij anderen, zichzelf en de Geest tekort.

Voor de Raad van Kerken in Amersfoort zijn kernwaarden, kerkelijke kleur en heilige momenten één kant van de medaille, de naar binnen gerichte kant. De andere kant is naar buiten gericht: de samenleving waarin mensen steeds meer op zichzelf komen te staan, vooral ook ouderen. De hamvraag is dan: ‘wie zorgt voor wie en wie redt zichzelf?’

Als we als kerken onze krachten bundelen, zijn we een krachtiger gesprekspartner voor de overheid en instanties op sociaal-maatschappelijk vlak. De overheid kan de maatschappelijke problemen niet in haar eentje aan, de kerken ook niet. Samen optrekken kan een lichtpunt van verandering zijn. Kerken wíllen present zijn in de wijk, met maaltijden, buurtactiviteiten, een passantenverblijf. We zien dat mensen die los staan van geloof en kerk, toch behoefte hebben aan bezieling en rituelen. De Raad van Kerken gaat mee op de golfbeweging van de tijd. Thema’s komen en gaan, zoals armoede, asielzoekers, pastoraat rond het levenseinde.”