Aangifte tegen voormalig topambtenaar

AMERSFOORT - Hooglander G. Veenendaal heeft dinsdag aangifte gedaan tegen voormalig Hoofd Grondzaken A. Ashouwer van de gemeente Amersfoort vanwege misbruik van voorkennis en fraude. Veenendaal heeft ook aangifte gedaan tegen wethouder Hekman als eindverantwoordelijke en N. Kamphorst als leidinggevende van Ashouwer. Hij voelt zich ernstig gedupeerd door de handelwijze van Ashouwer bij de verkoop van onroerend goed aan de Grote Koppel 11, dat tussen 1995 en 2008 in het bezit was van Veenendaal. Ashouwer ontkent de aantijgingen. ,,Ik heb uitgevoerd wat college en raad hebben vastgelegd.’’

door John Spijkerman

Veenendaal wil alle schade die hij zegt te hebben geleden, claimen bij het College van B en W als Ashouwer wordt veroordeeld. Hij heeft het over ‘een complot om hem tegen te werken’. De centrale rol daarin werd volgens hem gespeeld door Ashouwer. Veenendaal doet nu aangifte omdat er de laatste tijd veel te doen is rond Ashouwer. Onlangs werd bekend dat de topambtenaar in 2006 geheime voorkennis had gegeven aan enkele projectontwikkelaars die daarna grond kochten in Vathorst West. Ze deden dat voordat de Wet Voorkeursrecht Gemeenten (WVG) van kracht werd, die het recht van eerste koop geeft aan de gemeente.

,Mijn vader kocht het oude woonhuis aan de Grote Koppel in 1961. We zijn daar een garagebedrijf in begonnen,’’ vertelt Veenendaal. In 1974 verhuisde de familie naar Hoogland. Het woonhuis aan de Grote Koppel werd verhuurd. In verband met de bouwplannen voor het Gildenkwartier onteigende de gemeente in 1999 aan de achterkant een stuk grond ter grootte van 239 m2. De schadeloosstelling die Veenendaal in 2000 ontving, viel veel lager uit dan de vierkante meterprijs die werd betaald aan zijn buren. ,,Dat komt door Ashouwer,’’ vindt Veenendaal. Het pand van de buren werd door de gemeente aangekocht voor gemiddeld 4000 gulden per m2, terwijl het niet op de lijst stond om onteigend te worden. Het perceelstuk van Veenendaal was tweeënhalf keer zo groot. Uiteindelijk wilde de gemeente 1100 gulden per vierkante meter betalen. ,Ashouwer vertelde me dat mijn situatie heel anders was dan die van mijn buren. ,,Omdat ik het pand verhuurde zou ik eigenaar/belegger zijn, terwijl mijn buurman eigenaar/gebruiker was.’’Veenendaal vond dit bedrag veel te laag. ,,In het onteigeningsvonnis zegt de rechtbank juist dat ik geen eigenaar/belegger ben. De insteek van Ashouwer was dus onjuist.’’

Voor het berekenen van de schadeloosstelling werd in de onteigeningsprocedure een deskundige van Het Schoutenhuis gevraagd. Veenendaal voelt zich afgescheept met 500 gulden per m2 die werd toegekend. Hij vindt ook dat Het Schoutenhuis niet onafhankelijk is. Het Schoutenhuis is belangenbehartiger voor Stichting Armen de Poth en het Sint Pieters en Bloklands Gasthuis. Dat blijkt uit correspondentie tussen Ashouwer en zijn afdeling en het Schoutenhuis die door Veenendaal werd opgevraagd met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur.

,,Als ik die documenten eerder had ontvangen, had ik voor de rechtbank een wrakingsverzoek kunnen doen,’’ denkt Veenendaal. In een telefoongesprek met Ashouwer zou deze hem hebben gedreigd. ,,Hij zei: ‘Je moet maar eens ophouden met dat onderzoek. Anders krijg je helemaal niets meer voor elkaar hier op het gemeentehuis’.’’

Wat Veenendaal nog steeds steekt is dat hij 20.000 gulden aan gemaakte advocaat en taxatiekosten niet vergoed kreeg van de Rechtbank. ,,Ik heb 20.000 gulden voor mijn eigen onteigening moeten betalen.” Later bleek dat er van urgentie en spoed bij deze onteigening geen sprake was, stelt Veenendaal. Het terrein lag braak tot 2003.

Reactie

In een reactie zegt Ashouwer dat het een normale onteigeningsprocedure is geweest. ,,We zijn jaren is gesprek geweest om er in de minne uit te komen.’’ Dat de gemeente voor het buurhuis een veel hogere prijs heeft betaald, vindt hij niet vreemd. ,,Dat is een andere context. Alles is maatwerk. Het college en de gemeenteraad hebben de afdeling grondzaken opdracht gegeven tot onteigening. De rechtbank heeft een deskundige aangewezen. Als gemeente hebben we daar geen enkele invloed op gehad. De zaak is keurig netjes via de rechter afgewikkeld. Dat heeft bij Veenendaal tot emoties geleid, maar dat kan ik niet wegnemen. Veenendaal had in cassatie kunnen gaan bij de Hoge Raad, maar heeft dat niet gedaan.’’ Ashouwer ontkent dat hij Veenendaal telefonisch zou hebben gedreigd dat hij niks meer bij de gemeente voor elkaar zou krijgen.

Na de onteigening wilde Veenendaal zijn pand verkopen. Er rustte een voorkeursrecht op waardoor de gemeente het eerste recht van koop had. Veenendaal had een koper voor het terrein die in 2001 in een gesprek met Ashouwer een bouwplan presenteerde. Tijdens de presentatie meldde Ashouwer het een goed plan te vinden. Namens de gemeente zou hij kunnen stellen af te zien van het voorkeursrecht. Maar vlak vóór de koop trekt de koper zich na een telefoontje van Ashouwer terug. Veenendaal hoort dat Ashouwer tegen de koper zou hebben gezegd dat de Nederlandse Spoorwegen grote bedenkingen hadden tegen de bouwplannen en dat zij de bouwaanvraag zouden tegenhouden. ,,Die procedure kon wel drie jaar duren, had Ashouwer hem ingefluisterd.’’ De koper had geen zin in jarenlange procedures. ,,Hij zei tegen mij ‘Mijn bedrijf doet veel werk voor de gemeente en dat wil ik graag zo houden’.’’ Ashouwer zegt dat de aspirant koper zelf om informatie had gevraagd. ,,Ik heb aan de koper aangegeven wat er kan en wat er mag. De gemeente heeft de rol om informatie te verstrekken.’’

Na renovatie zet Veenendaal zijn pand in 2003 te koop. Hij zegt dat de gemeente aspirantkopers nog steeds op het verkeerde been zet door uitspraken te doen. ,,Zo werd gezegd dat er veel horeca in het gebied zou komen en dat het om een verdachte locatie ging in verband met bodemverontreiniging.’’ Uiteindelijk verkoopt Veenendaal in 2005 de gerenoveerde voorzijde van zijn pand. Het er achtergelegen terrein wordt in 2008 verkocht aan de gemeente.

,,Ik ben blij dat Ashouwer weet en voelt wat het is om aangeschoten wild te zijn,’’ zegt Veenendaal. ,,Het gaat mij niet om een schadeclaim, maar om zijn handelwijze, zoals ook in Vathorst-West. Grote jongens krijgen voordelen toegespeeld en gewone burgers vissen achter het net.’’