D*Amor brengt Fewer Emergencies

AMERSFOORT - Fewer Emergencies is een drieluik over materialisme, geweld en normen en waarden van de middenklasse. Ogenschijnlijk vrij associërend bouwen vier naamloze personages aan drie vertellingen. Het speelt tijdens festival Etcetera, hét straat- en locatietheaterfestval van Amersfoort .

Ellen de Jong

Marieke van Leeuwen: ,,Het stuk bestaat uit drie delen waaronder ‘Fewer Emergencies’, dat is deel drie. De Engelse toneelschrijver Martin Crimp schreef het met personages één, twee, drie en soms vier. Het is in die zin een abstract stuk, je kan er je eigen invulling aan geven en daar zijn we nu samen met de regisseuse Julia Bless, naar op zoek. Ik speel nummer twee in deel één, nummer drie in deel twee. Het is een vrij naïef personage, ze is een tegenkleur ten opzichte van de andere spelers, maar verder heeft ze geen naam of wat dan ook. Het is volledig mijn eigen invulling en dat betekent: zoeken. Wij brengen het als scriptschrijvers die een verhaal verzinnen met z’n allen, vooral in het eerste deel. De inhoud van het stuk komt in eerste instantie niet naar voren; als je het hebt gelezen laat het je achter met een onbestemd gevoel, hoewel iedereen er eigenlijk zijn eigen verhaal bij kan maken. En daar zijn we soms eindeloos over aan het discussiëren en soms spelen we het gewoon. We zijn voortdurend op zoek naar de juiste balans.”

In de voorstelling gaat het volgens Marieke over de maatschappij waarin wij allemaal in mooie huisjes met tuintjes wonen en alles prima voor elkaar hebben. Maar zegt ze: ,,Er is overal geweld kijk maar naar de vrouw die haar kind in de auto vergat. De auteur wil daarmee zeggen dat er dat soort dingen kunnen dingen gebeuren in het perfecte gezinnetje waar met een grote glimlach achter de kinderwagen wordt gelopen, maar ondertussen een kind wordt vergeten omdat de ouders het te druk hebben. Naar mijn idee is dat de kern van Crimps verhaal. Hij schrijft zijn tekst en dat is zo bijzonder als was het muziek. Het is een soort partituur en ik denk dat het ook zo gespeeld moet worden. Het is mooi vertaald door Janine Brogt en het is beslist geen vrije vertaling en dat kan ook niet want de kracht zit ‘m in het feit dat het vrijwel als een muziekstuk geschreven is. Als violist ga je ook niet improviseren als je je partituur krijgt. Ik hoop dat als je de voorstelling hebt gezien je met een wat vreemd gevoel weggaat. Net als bij de films van David Lynch, die werken ook op een soort rare manier door. Maar het zou fijn zijn als men het gaat begrijpen, het moet geen kunst om de kunst worden. Daarom proberen we het zo begrijpelijk mogelijk te maken, ook voor onszelf. Je hoopt dat het wereldbeeld van degene die het stuk raakt even kantelt en zich afvraagt: waar leven we eigenlijk in?”

u 27 juni t/m 1 juli 20.00 en 22.00 uur. Utrechtseweg 6. Reserveren: www. festivaletcetera.nl.