Waar blijft het voorjaar ?

De krokusjes staan volop in bloei op de Stadsring. Op De Monnikendam laat een hondenbezitter zijn huisdier dwars door de tere bloempjes raggen en gooit de tennisbal telkens weer in het fleurige bloemperk. Hoofdschuddend over zo weinig respect voor de ontluikende flora fiets ik door want ik wil proberen of het op een terras al een beetje goed toeven is.

Op de Appelmarkt bij café Zomaar staan de stoelen nog opgestapeld. Op het terras bij Dara zit ik heel zielig een paar minuten te blauwbekken waarna ik de serveerster laat weten dat ik een andere keer wel terugkom.

Het zou voorjaar moeten zijn want er gaat van alles gebeuren. Vandaag bijvoorbeeld gaan de sloepjes van Aan Het Roer het water in. 1 april gaan Roel, Tom en ik weer de Koppel en Kwekersbrug draaien. De papieren zijn weer ingevuld, de sleutels weer overhandigd en de haven/marktmeesters kijken smachtend uit naar onze komst.

Het nest van de maffe tortelduiven is verlaten, het akelige gekras van de eksters klinkt weer en pimpelmezen verkennen het vogelhuisjespark in de achtertuin van familie De Keijzer. Ben de achtertuin een beetje aan het voorjaarsklaar maken. Haal maar liefst acht hopen kattenstront onder de struiken en bladeren vandaan. Strooi daarna kattenschrikkorrels waardoor de tuin nu naar knoflook ruikt maar of het helpt zal nog moeten blijken.

Een reiger heeft de vijver van buurvrouw Tiny weer ontdekt en pikt er feilloos de nog trage goudvisjes uit.Er ligt nu een net overheen waar tussendoor al een hitsige kikker op een soortgenoot is gekropen. We kunnen echter niet zien of ze nog in leven zijn dus wachten ongeduldig af. Ben samen met mevrouw De Keijzer een blokje om gefietst maar waren binnen een kwartier al weer terug aan de Dollardstraat want het was geen doen met die koude wind en miezerige regen.

Ik, en u waarschijnlijk ook, verlang zo naar het voorjaar dat ik bij ieder zonnestraaltje even naar de tuin loop om mijn gezicht korte tijd te laten koesteren door het nog veel te zwakke zonnetje. Rokjes wil ik zien, lelijke witte benen, vrolijk lachende en drinkende mensen.

De fietsboot moet terug naar zijn ligplaats aan de Eemhaven en het ‘strandje’ van Zandfoort aan de Eem moet krioelen van de gillende kinderen die spatten met water, zandkastelen bouwen, door (o)pa of (o)ma worden getroost als ze zijn gevallen. De partyboten van Ger Verzijde en Laurens Olieman moeten vol met feestvierders uitvaren. De boulevard moet vol met flanerende toeristen stromen. Flessen wijn moeten worden opengetrokken op de dekken van de uit alle windstreken aangekomen bootjes. Ik wil columns kunnen schrijven over die verrukkelijke haringparty of dat kleurrijke festival Dias Latinos.

Ik wil genieten van Jazz en smartlappen. Ik wil een merelnest in de klimhortensia. Ik wil lekker lang, met een zomerbriesje, buiten zitten. Ik wil wakker worden met een jeukende muggenbult. Ik wil lentekriebels. Laat Proef Amersfoort maar komen. Ik ben toe aan vitamine D.

Dus, weermannen van alle televisiezenders, voorspel zo spoedig mogelijk temperaturen boven de twintig graden. Ik maak intussen barbecue en skottelbraai schoon want mevrouw De Keijzer wordt 65 in juni. Dan zal het wel volop zomer zijn, toch?

Joop de Keijzer