ADG kampioen

AMERSFOORT - Het uitgestelde feestje is er dan toch gekomen. Na de teleurstellende 7-9 nederlaag uit de vorige ronde tegen OG Utrecht heeft het eerste 8-tal dan toch het kampioenschap weten binnen te halen. In eigen huis werd resoluut afgerekend met Zenderstad (12-4) dat wel gehavend aan de meet kwam. Een misverstand tussen de teamleider en Nico Verhoeven was er de oorzaak van dat de IJsselsteinse formatie maar met 7 man achter de borden plaatsnam. Na een uur kon Piet Bottenheft dan ook de eerste 2 (reglementaire) punten binnenhalen.

De eerste echte overwinning kwam op naam van Marcel Everloo, die Cees Westland aan zijn zegekar bond. Er kwam een mooie klassieke partij op het bord, bouwden beide dammers het centrum vol en trachtten de flanken te bezetten. In de opbouw in het middenspel maakte Cees een opbouwfout waardoor de ADG'er een ruil kon nemen en er een forcing ontstond. Westland offerde daarom een schijf maar kreeg geen enkele compensatie. Na nog enkele zetten zag hij geen goed plan meer en capituleerde. Vervolgens maakte Frits Stuger er 6-0 van. Tegenstander Hans Verhoeven wilde kennelijk flankspel en Frits ging mee. Vanwege zijn opbouw op zijn rechtervleugel nam de ADG'er een twee-om-twee waardoor Hans met een inactieve randschijf kwam te zitten. De speelruimte van de IJsselsteiner werd daardoor enigszins beperkt. Frits vlocht een klein grapje in het spel waar Hans volledig intuinde. Wederom een twee om twee leverde nu schijfwinst op met damdoorbraak en hij eindigde de partij sierlijk met een zesklapper!

Ook Cees Strooper deed een duit in het zakje, haalde het 8e punt binnen en…. het kampioenschap!! Tegen de talentvolle jeugdspeler Rutger Oskam kwam Cees door onregelmatig openingsspel in het voordeel en terreinwinst. Door het inbrengen van een lichte, maar vervelende damdreiging werden de positionele problemen voor Rutger groter. Hij moest berusten in een zeer onevenwichtige schijvenverdeling. Omdat hij ook nog de controle verloor op de andere vleugel kwam de IJsselsteiner in een precaire situatie terecht. Hij probeerde nog via een wanhoop combinatie tot een doorbraak naar dam te komen, maar dat kon de ADG'er eenvoudig weerleggen. Direct daarna gaf Rutger op.

Het eerste punt dat tegen gescoord werd kam op naam van Ruud de Graaff. Nadat invaller Mark Klein Kranenbarg de hele partij overwicht had tegen de veel te passief spelende Zenderstadspeler kon Mark helaas geen kroon op het werk zetten en moest berusten in remise.

De enige winstpartij aan Zenderstadzijde kwam op naam van Theo van Londen die Gerrit v.d. Ham versloeg. Na een rustige opening nam Gerrit een Roozenburger in. Theo speelde dit goed tegen. In het verloop van de partij had de Zenderstadspeler veld 27 onder controle. In die fase nam Gerrit tot twee keer toe een terugruil waar hij waarschijnlijk (volgens Cees Strooper) een keer naar voren had moeten ruilen. Nu ging Gerrit in een zeven-om-zeven kansloos ten onder.

Gerrit de Bruijn vergrootte de voorsprong tot 11-3. Zijn tegenstander, Antonio Ramirez, zette de partij gedurfd en ongebruikelijk op. Dat kostte Gerrit veel bedenktijd, maar naarmate de partij vorderde bleek die investering een gemakkelijker stand op te leveren. Op de 22e zet zette cd ADG´er een kansrijke variant in met een offer. Dat verplichtte Ramirez tot een afwikkeling die beide spelers een dam opleverde, maar zijn dam (waar hij die ook haalde!) stond veel meer in het nauw dan die van Gerrit. Analytisch bezien was er misschien 'slechts' sprake van een nadelige stand, maar de moeilijkheden groeiden Antonio al meteen boven het hoofd. Hoewel hij er erg veel bedenktijd instak (Gerrit voorzag al dat hij in grote tijdnood zou komen), was zijn eerste zet na de afwikkeling een van de slechtste. De dam werd er afgeharkt voor slechts één stuk. Ramirez speelde nog wel even door, maar was verder kansloos.

Harry de Waard en Bert Habets vochten een strak positioneel duel uit, dat enkele klassieke trekjes vertoonden. Door een uitval van Harry leek de stelling van Bert aan één kant overbelast maar hij loste dit keurig op. Sterker nog, het leek of de IJsselsteiner druk kon zetten op het centrum en Harry alleen maar aan verdedigen toekwam. Secuur spel van Harry betekende voor Bert geen winst, sterker nog, hij vergiste zich in het eindspel en was het aan hem om de remise te maken.