Organiseren als levenstaak voor Zielhorster Margriet Guiver

AMERSFOORT Met haar organisatietalent heeft Margriet Guiver-Freeman veel directies en werknemers van bedrijven een dienst bewezen. Maar ook de wijk Zielhorst kan niet zonder haar kunde.

Hans Vos

Haar beagle laat zich horen nog voordat de voordeur van de woning van Margriet Guiver-Freeman in de Amersfoortse wijk Zielhorst helemaal is geopend. Het begroetingsritueel is subiet afgelopen als het levendige, vrolijke hondje in zijn bench in de woonkamer iets lekkers-om-aan-te-knagen ontdekt. En dat heeft het opgewekte beestje al grotendeels op zodra zijn bazin een vers 'getapt' kopje koffie op de royale werk annex eettafel neerzet.

Een paar grappige, toegespitste Engelstalige tegelwijsheden, afgedrukt op in het oog vallende bordjes maken eens te meer duidelijk dat de bijna 66-jarige Guiver niet zonder de liefde van en voor haar dartele viervoeter kan, De levenslustige karakters van mens en dier komen onder dit dak treffend overeen. De Engelse van origine mag dan de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, zij vult haar dagen nog steeds met het uitoefenen van haar zelfstandige beroep als organisatie-adviseur en business-coach. ,,Ik heb geen geraniums in huis, heel soms in de tuin", zegt zij met een kwinkslag en bovenal met een guitige twinkeling in haar ogen.

Het actieve leven, binnen en buiten de deur, bevalt haar zeer. Beroepsmatig zowel als vrijwillig. Zij is een vakvrouw in mensenwerk. Haar verbindende kracht is groot, blijvend groot. Die geeft haarzelf óók veel energie. Al heeft zij haar professionele arbeid de laatste tijd bewust wel op een lager pitje gezet. ,,Grote klussen voor grote organisaties doe ik nu al ruim een jaar niet meer. Coachen nog wel, vaak één op één. Dat is mooi werk om te blijven doen, zij het ook in mindere mate.Voorheen had ik werkweken van vijftig uur of meer. Zo ruim gevuld zijn ze niet meer, hoor."

De tijd die nu over blijft, spendeert Guiver met veel genoegen aan het mede organiseren van allerlei wijkactiviteiten. Al zolang zij in Zielhorst woont, sinds 2010, bekommert zij zich als lid van het wijkbewonersteam om het buurtwelzijn. Behoud van 't Middelpunt als kloppend hart was haar eerste zorg. ,,De gemeente dreigde ons buurtcentrum de sluiten. Toen heb ik me aangesloten bij een aantal mensen in de wijk dat dat wilde voorkomen. Bovendien lag ons buurtbudgetproject in die tijd op z'n achterste. Dat moest worden opgepakt, wat ook is gebeurd. Zo ben ik nauw bij de wijk betrokken geraakt. En van het een kwam het ander op mijn pad."

Voor het bevorderen van de sociale cohesie in haar directe woonomgeving spant zij zich graag samen met anderen in. Het resultaat van de krachtenbundeling ligt voor haar: de wijkkrant, een regelmatig verschijnende bron van informatie. ,,Dat ik verder kijk dan de straat waaraan in woon, heeft voor een groot deel te maken met mijn achtergrond. Ik kan goed organiseren, dat is een talent dat ik heb meegekregen. Het is fijn dat ik op deze wijze aan de saamhorigheid in de wijk kan bijdragen. En gelukkig wordt dat ook beaamd door medebewoners. Hahaha."

Op vrijwillige basis coacht zij hoogbegaafde leerlingen van openbare basisschool De Achtbaan. Al spreekt zijzelf liever van 'de wat snellere leerlingen'. Het was, toeval of niet, de school in de wijk waar ook haar kleinkinderen op zaten. ,,Ik heb mijn diensten aangeboden. Twee ochtenden per week ben ik er actief. Heel erg leuk om te doen. Deze begeleiding heeft een rechtstreekse link met mijn vroegere werk, toen ik hoogbegaafde veertigers en vijftigers coachte die tegen allerlei problemen aanliepen.Ik was er toen al van overtuigd dat deze problematiek op veel jongere leeftijd aangepakt moest worden en liet dat ook weten in het contact dat ik opnam met hogescholen en universiteiten. Zo ben ik studenten gaan coachen, later kinderen die op de middelbare school zaten en nu dus leerlingen op de basisschool."

Margriet Guiver spreekt nadrukkelijk van het coachen van mensen. Trainen is een vak apart. ,,Een trainer vertelt of laat zien aan andere mensen wat ze moeten doen om hun gedrag in een gewenste richting te veranderen. Een coach daarentegen helpt mensen om zichzelf te helpen. Dat is het grootste verschil. Ik ben een échte coach. Het klikt eigenlijk altijd met degene die ik coach. En dat heeft vooral te maken met hoe je je als coach opstelt. De ander mag zijn wie hij is, en bepaalt zelf wat hij wil veranderen, hij voelt zich vertrouwd."

Guiver is in haar leven vele malen verhuisd - binnen zowel als over de landsgrenzen. In ZIelhorst heeft zij haar actieve rustplek gevonden. ,,Je maakt er overal wel iets van, dat lukt altijd wel. Ik heb Amersfoort dankzij mijn dochter leren kennen, Zij trouwde met een echte keientrekker die zijn stad niet uit wilde. Op een gekke dag heb ik tegen mijn dochter gezegd: ik wil ook in Zielhorst wonen, een leuke wijk, kom we gaan samen naar huizen kijken."

Tussen vele forenzen woont zij. ,,Aan de ene kant is dat jammer, omdat zij zo weinig zien van wat er allemaal in onze wijk gebeurt. Hun feedback missen we in ons wijkbewonersteam. Ik zou zo graag wat meer zekerheid willen hebben over het draagvlak van al onze activiteiten. Onze antenne heeft een groot bereik, maar er zullen heus twintigers, dertigers en veertigers in de wijk wonen die wij niet in beeld hebben, wie kwaliteiten en ideeën wij daardoor niet kennen. We zijn volop aan het zoeken naar mogelijkheden om de betrokkenheid van alle groepen, inclusief de nieuwe landgenoten, te vergroten. Het is echt de bedoeling dat iedereen in Zielhorst meedenkt over de leefbaarheid. Niemand van ons heeft het eeuwige leven, nieuw bloed is noodzakelijk."

Haar hartenwens betreffende Zielhorst? Daarover hoeft Margriet Guiver geen seconde na te denken. ,,Dat 't Middelpunt een duurzame levensvatbaarheid houdt als wijkcentrum. Met veel meer steun van de gemeente. Het is nu financieel gezien kiele, kiele. Talrijke vrijwilligers doen op bewonderenswaardige wijze hun uiterste best om het draaiende te houden, maar helaas haken er te veel mensen af die niet langer op hun tandvlees kunnen blijven lopen."