31 januari 2014 om 00:00 Nieuws

Column

Een moeder vermoordt haar kind in Nieuwland kortgeleden. Zo dichtbij schokkend nieuws. Omdat het zo vreemd lijkt, dat je zo kapotmaakt wat je het liefste is. Gelukkig lijken we de tijd voorbij dat we de vader of de moeder die tot kindermoord wordt gedreven direct veroordelen. Gelukkig zijn we veel meer geneigd de vraag te stellen: ‘hoe komt iemand zo ver’? ‘Hoe kan iemand dat nou doen? Je eigen kind’, en in die vraag sluipt naast afgrijzen toch ook een afkeuring. Neen, goed is het natuurlijk niet. Neen, goedpraten kun je zoiets ook niet en zo’n moord begrijpen is ook heel erg moeilijk. Maar ook al lijkt het zo vreselijk ver van ons af te staan, toch kan je aan zoiets niet zomaar voorbij lopen. Daarvoor komt het te vaak voor. En nu dus ook dichtbij.

De moord op een eigen kind, vaak gevolgd door een poging tot zelfmoord, laat denk ik zien hoe donker het leven kan zijn. Je leven kan zich zo donker voordoen dat je geen andere uitweg ziet dan het doorsnijden van alle koorden die je verbinden met dat leven. Hoe mensen die zoiets doen precies voelen, overleggen, ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ieder van ons ergens de aanleg heeft, de mogelijkheid heeft, om in diepe duisternis te raken. Een duisternis waarin het licht van geloof, hoop en liefde niet meer lijkt te kunnen doordringen. Waarin de stemmen van andere mensen nauwelijks meer te horen zijn.

Dát lijkt me van belang: dat wij bij zo’n dramatische gebeurtenis beseffen: ik kan ook in zo’n duisternis terechtkomen. Met daarbij de volgende vraag: hoe kan ik er voor zorgen, dat die duisternis mij niet overwint? Dit is niet de plek voor een korte cursus ‘gelukkig leven’. Dit is wel de plek om even stil te staan bij die vraag: hoe kan ik er voor zorgen, dat die duisternis mij niet overwint? Wie of wat kan mij daar bij helpen? Waar en hoe kan ik daarbij gesterkt, gesteund worden? Die vragen verwijzen in ieder geval naar een gedeeltelijk antwoord: een mens alléén zonder steun en ruggespraak staat zwak. Dus op zoek naar de aandacht, wijsheid, warmte van en voor een ander. Voor mij is dat ook bij en met de Ander.

Paul van der Harst

Minicursus Matthäuspassion

AMERSFOORT - Er is geen werk in de muziekgeschiedenis dat zo’n ‘cultus’ in Nederland op gang heeft gebracht als de Matthäuspassion van Johann Sebastian Bach. Er zijn zelfs atheïsten die geen jaar overslaan om een uitvoering van dit magistrale werk mee te maken. Wat is het geheim achter deze passiemuziek van bijna drie eeuwen oud? Wat heeft Bach bewogen bij het schrijven?

Vrijdagavond 21 en zaterdagmorgen 22 februari wordt in de Fonteinkerk een minicursus gehouden waarin onder leiding en met instructie van Jeroen de Wit de Matthäuspassion op cd beluisterd wordt. Ter plekke krijgt u de tekst van de Matthaüspassion aangereikt. Mocht u zelf over een partituur beschikken, neem die dan mee. Noten kunnen lezen is geen vereiste. Jeroen de Wit is medewerker van Klooster Wittem in Zuid-Limburg (www.kloosterwittem.nl) en gespecialiseerd in liturgie en kerkmuziek.

De entree bedraagt 15 euro. De cursus gaat door bij minimaal vijftien deelnemers. Voor informatie en opgave: Mariëtte Christophe; mchristophe@planet.nl of tel. 06-51392644.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie