Pinksterfeest voor moeder en dochter

27 mei 2009 om 00:00 Nieuws

,,Ik vond het niet eerlijk dat ik nooit mee mocht doen en mijn broer en zus wel”, vertelt Sigrid. ,,Je mag pas meedoen als je Eerste Communie gedaan hebt, dat is als je in groep 4 zit.” Net als de ruim 170 andere Amersfoortse communicantjes volgt Sigrid een soort cursus ter voorbereiding, waarbij ook ouders zijn ingeschakeld. In haar cursusmap staat uitleg over onder meer doop en kerk, opgevrolijkt met knutselplaten, puzzeltjes en ruimte om te schrijven en foto’s te plakken. Sigrid treedt met haar communie in de voetsporen van haar katholieke vader. Moeder Christl is protestants.

AMERSFOORT - ,,Je vouwt beide handen tot een kommetje, de schrijfhand onder. De pastoor legt er dan een hostie in, dat is een soort klein, plat, rond broodje. Dan denk je aan Jezus, toen hij brood en wijn deelde tijdens het laatste avondmaal.” Sigrid Korzelius (8 jaar) is bezig zich voor te bereiden op haar Eerste Heilige Communie. Op tweede pinksterdag 1 juni is het zover. Dan mag zij met 25 andere kinderen haar eerste hostie ontvangen in oecumenische geloofsgemeenschap Het Brandpunt in Amersfoort-Noord. Sigrid heeft zin in het katholieke feest. Extra feestelijk is dat een dag eerder, op pinksterzondag, haar moeder Christl in dezelfde kerk haar geloof zal belijden - een protestants ritueel. door Joke Bosch

Belijdenis

Christl: ,,Ik ben grootgebracht in kerken waar het verschijnsel ‘communie’ niet bestaat. Maar ook belijdenis doen komt er niet voor. Ik ben wel katholiek gedoopt, maar hoorde tot mijn twaalfde bij een pinkstergemeente en daarna bij een vrije evangelische en een baptistengemeente.” Christl verbaast zich enigszins over zichzelf: ,,Veertig jaar en dan belijdenis doen van je geloof… Ik geloof al heel lang in God. De beslissing om nu belijdenis te doen is voor mij een slotsom. Ik ga antwoord geven op de vraag van God aan Adam: ‘Mens, waar ben je?’ Belijdenis doen is voor mij ten overstaan van medegelovigen zeggen: ‘Ja, hier ben ik!’ Ik wil de weg van God volgen. Veertig is bovendien een bijzonder getal in de Bijbel. Veertig jaar zwerven door de woestijn en dan aankomen… ik heb wel iets met symboliek, die heeft zijn eigen zeggingskracht.”

Het is niet vanzelfsprekend dat in dezelfde kerk zowel protestantse als katholieke rituelen worden uitgevoerd. In Het Brandpunt is het dat wél, als enige oecumenische gemeenschap in de wijde omgeving. ,,Voor mij is Het Brandpunt een bijzondere plek”, zegt Christl. ,,Het maakt er niet uit uit welke traditie je komt. Benut je talenten op de plek waar je ze kunt inzetten, is het credo. Dat spreekt me aan.”

Gespreksgroep

Net als haar dochter bereidt Christl zich voor op het ritueel dat haar te wachten staat: ,,Afgelopen jaar nam ik deel aan de gespreksgroep ‘Wat geloof ik?’ om antwoord te vinden op de vraag of ik belijdenis wilde doen. Nog steeds zijn er vragen die ik moeilijk vind, maar die kan ik nu beter los laten. Wie is Jezus voor mij? Wat betekent zijn kruisdood? Ik accepteer nu dat deze vragen er zijn of dat ze met mij mee veranderen. En dat mensen om mij heen er verschillend mee omgaan.”