Geen dosie

18 juli 2007 om 00:00 Nieuws

VRAAG: Bij mijn zangles leerde ik vroeger: do-re-mi-fa-sol-la-si-do. Nu leren mijn kinderen die toonladder met aan ‘t eind: la-ti-do. Ik dacht, dat ik de goede beginletters van een Latijns lied geleerd had.

ANTWOORD: Ja, de benedictijn Guido van Arezzo bedacht de benaming die u ook leerde bij uw zanglessen, toen hij koorknapen opleidde in Pomposa omstreeks de jaren 1030-1050. Het zijn de aanvangsletters van een Johanneshymne, die eindigt met: Solve polluti / Labii reatum / Sancte Ioanne, dus dat werd Sol-la-si. Maar zo’n zeventig jaar geleden vonden paters dominicanen bij hun muzieklessen in ons land, dat do-si ‘plat” klonk, alsof het een doosje was op z’n Amsterdams. En zij schreven hun leerlingen voor om la-ti-do en do-ti-la te zingen. Sommige zangleraren volgden hen na. Nu zijn we zover, dat ‘een dosie’ spreektaal is en komt de si weer volop terug. Misschien keren we ook nog terug naar de Ut van de eerste regel, want die luidde: Ut queant laxis en die klank is al spoedig door do vervangen, omdat ‘t ‘ut’ niet zo welluidend klonk....

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie