Op werkvakantie naar Bosnië
11 juli 2007 om 00:00 Nieuws,,Ik was er echt depri van”, vertelt Anna Hooghuis over haar eerste bezoek aan de Bosnische familie Keric. ,,Het huis van het gezin is een kot. Overal zitten kieren en scheuren in de muren, er zit geen glas in de ramen en het plafond hangt naar beneden door het vocht. Matrassen hebben ze niet. De kinderen slapen onder wat vodden op de grond.”
door Natanja Vreugdenhil
Het team van Stichting Naastenhulp kwam vorig jaar in contact met het gezin toen het in het nabijgelegen dorp Ljescove Vode aan een ander project werkte. ,,Vader Milanko vroeg ons om hulp”, vertelt Hooghuis. Het team wilde de leefomstandigheden met eigen ogen bekijken. ,,De ouders staarden apathisch voor zich uit. De vader heb ik niet horen praten. Hij zat daar maar, in zichzelf gekeerd. De moeder zag er keurig uit. Ook al was er geen water, de kinderen waren schoon. Die raakten mij nog het meest. Zij waren heel schichtig en hadden een apathische blik in hun ogen.We gaven het meisje een pluche knuffel. Haar dolblije gezichtje vergeet ik nooit.”
Inmiddels is de fundering van het nieuwe huis voor de familie Keric al gestort door plaatselijke arbeiders. Aan de twaalf jongeren is nu de taak om de klus - samen met de Bosnische werkers - af te maken. ,,Dat betekent twee weken keihard werken”, verzekert Atie Rompelman, bestuurslid van Stichting Naastenhulp. ,,De jongeren die meegaan, weten van wanten. Jongelui die een beetje wilden meehelpen, maar vooral ook ‘s avonds wilden stappen, hebben we de reis uit het hoofd gepraat. Bovendien moet elke jongere €200 betalen voor de reis en minimaal €250 aan sponsorgeld verzamelen.”
Nelleke Ungersma (19) gaat dit jaar voor de tweede keer mee naar Bosnië met Stichting Naastenhulp. Haar kennismaking met het land vorig jaar vond ze ,,heftig”: ,,Nog maar net de grens over zie je al de eerste kapotgeschoten huizen. Je ziet meteen wat de oorlog heeft gedaan. Het land is er nog lang niet bovenop.” Vorig jaar hielp Nelleke mee met het opknappen van een aantal huizen. Zwaar werk zeker? ,,Dat valt wel mee hoor”, zegt Nelleke laconiek. ,,Tegel zetten, beton storten; het is goed te doen. Je leert het snel.”
Ook de 20-jarige Wilco Sliggers is deze zomer - net als vorig jaar - van de partij. Hij studeert bouwkunde en vindt het leuk om aan een huis te klussen. ,,Als je niet van werken houdt, moet je niet meegaan”, zegt hij, ,,maar handig hoef je niet te zijn. Je moet wel elke dag vroeg opstaan. Op sommige dagen loopt de temperatuur op tot 40 graden en sta je in de zon te werken. Dat is best zwaar. Als je bijvoorbeeld beton aan het storten bent, kun je niet pauzeren, want dan wordt het beton hard.”
Stichting Naastenhulp Buitenland geeft jongeren uit de Gereformeerde kerken in Amersfoort de kans om de handen uit de mouwen te steken. Maar geëvangeliseerd wordt er niet. ,,Op een lege maag werkt dat niet”, zegt Atie Rompelman. ,,We willen de Bosniërs laten zien wat naastenliefde is. En aan de jongeren hoe je als christen in de wereld staat.” De stichting startte in 2003 nadat de oprichters hadden gehoord van een soortgelijk project van de Gereformeerde kerk in Leusden.
,,Wij besloten in Bosnië te helpen omdat de hulp hier hard nodig is”, zegt Atie Rompelman. ,,Na de burgeroorlog gaat het er slecht met de economie. Er is geen werk, er zijn geen vooruitzichten. Mensen hebben geen materialen om hun huizen te onderhouden en die gaan dan ook snel achteruit.” Alcoholisme is in Bosnië een groot probleem, weten de vrijwilligers. ,,Alcohol is het enige wat de mensen daar hebben. Maar bij het gezin Keric is daar geen sprake van.”
Wilco voelde zich vorig jaar wel wat bezwaard toen hij terugging naar zijn ,,luxe leventje”. ,,Die mensen moeten van heel weinig rondkomen, maar ze geven alles weg. Hun enorme gastvrijheid heeft diepe indruk op mij gemaakt.” Nelleke vindt het waardevol om zelf te zien wat de stichting voor de mensen doet: ,,Je kunt wel geld storten, maar dat is zo gemakkelijk. En als je zelf meehelpt, krijg je weer een hoop warmte van de mensen terug.”
u www.naastenhulpbuitenland.nl
