Kritiek op Waterlijn vanwege omgang met vrijwilligers

AMERSFOORT - Het stormt binnen Waterlijn, vindt Joke van Leeuwen. Na 8,5 jaar als vrijwilliger te hebben gewerkt in de winkel aan de Krommestraat moest Van Leeuwen vorige maand van het bestuur stoppen. Zij was niet de eerste vrijwilliger die wegging. In 2006 vertrokken er al drie vrijwilligers uit de winkel en in 2007 verdwenen er opnieuw drie medewerkers. Volgens Van Leeuwen heeft het te maken met de onheuse manier waarop de organisatie met vrijwilligers omgaat. Ze heeft het over coördinatoren die vrijwilligers bruskeren en over bestuursleden die zich autoritair opstellen. Waterlijn wil niet reageren op de beschuldigingen.

door John Spijkerman

,,Natuurlijk reageer ik deels uit rancune, maar ik vind dat een organisatie, die zo met zijn mensen omgaat nooit de Vrijwilligersprijs, waarvoor de Waterlijn is genomineerd, mag krijgen’’, vertelt Van Leeuwen. ,,De mensen die bij Waterlijn werken, verdienen deze prijs zeker, maar de organisatie absoluut niet.’’

Van Leeuwen nam het op voor drie vrijwilligers die in mei 2007 moesten vertrekken. Ze stuurde op 2 juni een oproep aan alle Waterlijners hoe het aspect ‘aangenaam’ weer kon worden teruggebracht in het vrijwilligerswerk. Het bestuur kon haar actie niet waarderen. Voorzitter Willemien Meershoek zag geen verdere basis voor samenwerking. Van Leeuwens ‘negatieve houding zou een destructieve werking hebben op de samenwerking en sfeer’.

De redenen die het bestuur naar buiten toe geeft voor het vertrek van vrijwilligers zijn bezijden de waarheid, stelt Van Leeuwen. Zo zegt het bestuur dat deze medewerkers niet over de juiste kwaliteiten beschikten, vanwege persoonlijke redenen stopten of dat zij zich niet wilden laten bijscholen.

Het merendeel van de vrijwilligers bij Waterlijn is schipper, maar er werken ook zo’n vijftien vrijwilligers in de winkel’’, legt Van Leeuwen uit. Juist bij deze ‘winkeliers’ is de werkdruk de afgelopen tijd sterk gestegen door professionalisering en automatisering bij Waterlijn. Dat leidt tot stress en spanningen bij vrijwilligers, weet Van Leeuwen. ,, Het bestuur wil Waterlijn nationaal op de kaart zetten, maar vergeet dat het werk gedaan moet worden door vrijwilligers. Degenen die wat in de melk te brokkelen hebben, reageren vaak heel agressief. ’’

Van Leeuwen karakteriseert algemeen coördinator Bob Ramak als ‘een soort Raspoetin’. ,,Bob Ramak bepaalt de automatisering en legt z’n wil op aan de coördinatoren. Als je hem corrigeert, heb je het gedaan.’’ Ramak wil niet reageren op de beschuldigingen: ,,Binnen Waterlijn hebben we afgesproken dat we geen commentaar leveren.’’

Voorzitter Meershoek mailde Van Leeuwen dat het bestuur van veel Waterlijners klachten heeft gehad over Van Leeuwens gedrag. ,,Namen gaan we niet noemen en op allerlei voorbeelden ingaan heeft geen zin omdat het dan welles/nietes wordt. Het gaat om je weerstand tegen alles dat je niet zelf hebt bedacht.’’ Van Leeuwen heeft het bestuur om voorbeelden gevraagd waaruit zou blijken dat zij destructief is geweest. Meershoek schrijft dat het aannamebeleid voor nieuwe vrijwilligers is aangescherpt. ,,De eisen die nu aan het vrijwilligerswerk worden gesteld, zijn anders dan een aantal jaren geleden.’’ Volgens Van Leeuwen hebben vrijwilligers bij Waterlijn minder rechten dan gewone werknemers. Zo kunnen ze als de roosters worden gemaakt niet meer aangeven dat ze in de weekenden niet beschikbaar zijn.

In een mail van 14 juni aan alle Waterlijners is Han Gerlings niet verbaasd over het opstappen van Van Leeuwen. ,,Immers, je was dikwijls erg ontevreden over de gang van zaken en je suggesties voor verandering werden niet overgenomen.’’