Scholieren Liberec op bezoek
11 mei 2007 om 00:00 NieuwsNadat alle leerlingen de raadszaal binnen waren gelopen en onderuitgezakt in de zachte comfortabele pluche stoelen waren gedoken, werd hen verzocht weer op te staan. ‘Als de koningin ergens binnenkomt, dan moet iedereen staan. Dat doen wij hier ook met de burgemeester’, klonk het door de microfoon. Lachend stond iedereen op, toen de burgemeester het woord nam, plofte iedereen weer neer. Na de jongeren te hebben verwelkomd, kregen zij een dvd te zien over het leven en de bezienswaardigheden in Amersfoort. ,,Hello I’m Michelle” en ,,Hello I’m Sanne”, na het bekijken van de video namen twee kordate meiden, Michelle Zwijnenberg (14) en Sanne Kruyf (13) het woord. Achter de microfoon en in vlekkenloos Engels, brachten zij de Tsjechische delegatie op de hoogte van de geschiedenis van Amersfoort. En zonder blikken of blozen sloten zij af met de woorden: ,,This was our speech.” Daarna kwamen twee Tsjechische studenten aan het woord. Omdat Engels praten voor hen niet zo vanzelfsprekend is als voor de leerlingen van de Amersfoortse Berg, trilde er tijdens de speech af en toe een handje. Vervolgens overhandigde het duo de burgemeester een glazen vaas en een houten kistje met daarin hun speech. Toen de burgemeester de studenten vroeg of er nog vragen waren, bleef het angstvallig stil. Er werd gelachen toen één van de Amersfoortse jongeren de stoute schoenen aantrok en vroeg wanneer het nieuwe zwembad werd geopend. Waarop de burgemeester antwoordde:,,Later dan verwacht.”
door Linda van Stek
,,In september vorig jaar hebben wij met zijn tweeën bij één van de Tsjechen gelogeerd”, vertelt Sanne Kruyf. ,,Het was raar om te zien dat het verschil tussen rijk en arm daar zo groot was. Dat is toch heel anders dan in Nederland”. De communicatie ging voornamelijk met simpele gebaren. ,,De Tsjechen spreken niet zo goed Engels, hun basis is erg mager”, vult Michelle Zwijnenberg haar aan. ,,Als we wilden slapen moesten we ons handen naast ons hoofd houden, of als we de tijd bedoelden, beelden we een klok uit. Voor de Tsjechen is het fietsen vreemd. Zij maken meer gebruik van het openbaar vervoer.” Kruyf: ,,Mijn partner moest ik ook duidelijk maken dat je niet aan twee kanten van de weg mag fietsen. Ze dronken daar trouwens ook ontzettend veel koude thee. In de ochtend, in de middag en ‘s avonds. Eerst dacht ik nog dat het aanmaaklimonade was omdat het er zo roze uitzag.”
Naderhand gingen de leerlingen naar de Bataviawerf.
