Nostalgie

Soms zit ik te twijfelen of ik de reageerders op de wekelijkse column moet terugmailen of bellen. Het is echter onbegonnen werk om steeds deze lezers te laten weten dat ik het zeer op prijs stel. Wellicht is het een aardig idee om gewoon te reageren op de site van De Stad Amersfoort.nl en zodoende ook andere lezers weer over te halen om te reageren.

Terwijl ik dit stukje schrijf, klinken beneden de liedjes van Radio 5 Nostalgia. Heeft enige tijd geduurd voordat we deze zender hadden gevonden maar nu staat de radio de hele week op vijf. Niet dat alles nou uit volle borst wordt meegezongen want niet alle ‘toppers van toen’ roepen nostalgische herinneringen op. Deze Evergreen Top 1000 gaat heel ver terug met veel gouwe ouwe waaronder de meezingers ‘Twee Reebruine Ogen’ van de Selvera’s dat mijn moeder zo mooi mee kon neuriën en Fats Domino met ‘Hello Josephine’ waar héél vroeger buurman Kroon na een borrel of drie altijd op moest dansen en dan steevast per ongeluk tegen de buurvrouw met de grote borsten aanbotste. Met onze oude bank ging ik zo’n beetje 25 jaar terug, maar met de liedjes op Radio 5 soms wel vijftig jaar. Als ik ‘Kissing In The Back Row Of The Movies’ van The Drifters hoor, zit ik weer in de City bioscoop aan de Westsingel te friemelen op de achterste rij. Hoor ik Rob de Nijs, dan sta ik weer te dansen in Soesterberg in de toenmalige circusresidentie van Toni Boltini waar hij met zijn band The Lords op een klein podium optrad en wij dansten op een rond dansvloertje voor dat podium waar ook Johnny Lion triomfen vierde. Als ik The Everly Brothers hoor, denk ik aan bar/dancing Club 33 op de Langestraat waar Anton van de Berkt plaatjes draaide. Diezelfde Anton heet nu al jaren Tony Berk en is een geslaagd platenbaas, tevens bevriend met John de Mol. Als ik Cliff Richard hoor, denk ik aan spannende feestjes bij mij op zolder met mijn broertje Peter die door mijn moeder naar boven werd gestuurd om te kijken of alles wel goed ging, want het was wel heel erg stil daarboven. Als ik Freddy Fender hoor, denk ik aan het Katholieke Arbeiders Gebouw (KAB) waar het elke zaterdagavond volle bak was als er Amersfoortse bandjes optraden. De gebroeders Van Tiel met The Hot Fighters, zang van Amos Tamaela. Indorock met Kneefel/Tönjes van The Intruders en kuise dansgelegenheid Okefenokee met The Defenders, sologitarist D(K)ick Smit.

Als ik ‘I’ve Got Dreams To Remember’ hoor, dan denk ik aan een vriendinnetje dat mij in de steek liet voor zo’n knappe Indische jongen met dat gitzwarte haar en dat strakke lijf. Daar kon ik met mijn vlasbaardje en stekeltjeskop niet tegenop. De Indische jongens waren in die tijd trouwens mateloos populair dus de concurrentie was moordend.

Mijn vader was in die tijd een fan van Harry Belafonte en Nat King Cole en zong hun liedjes met zijn mooie baritonstem in perfect Engels altijd goed verstaanbaar mee. U ziet, vandaag een stukkie jeugdsentiment en een wandeling door een laan vol ‘Memories’ (The Way We Were), schitterend nummer van Gladys Knight & The Pips. Nu hoor ik Otis Redding en daarna komt Percy Sledge met ‘When a Man Loves a Woman’.

Bij het schuifelnummer ‘La Comparsa’ van ZZ & de Maskers werden mijn handjes die ik op de billen van mijn toenmalige verkering had gevouwen weer netjes door haar (preutse) vader op zijn dochters schouders gelegd. Waar gebeurd!

Joop (twistkoning) de Keijzer