'Als je eenmaal HVC in je hart hebt gesloten, gaat het er nooit meer uit'

AMERSFOORT John Olthof en Piet Veldmeijer zijn HVC-ers in hart en nieren. Ze staan er mee op en gaan er mee naar bed, want de clubliefde zit diep. ,,Als je eenmaal HVC in je hart hebt gesloten, gaat het er nooit meer uit."

Jeroen van der Veer

Tijden zijn veranderd en dat weten ze bij voetbalvereniging HVC maar al te goed. Vroeger werd er nog tegen Ajax gespeeld, stonden er duizenden mensen langs de lijn en telde de vereniging veel leden. Dit alles is echter verleden tijd en nu liggen de kaarten anders op tafel. Toch is één ding hetzelfde gebleven: het familiegevoel. ,,Het is een virus", zegt John Olthof in een op dat moment nog lege kantine. ,,Als je eenmaal HVC in je hart hebt gesloten, gaat het er nooit meer uit. Je moet dan ook wel een hele grote jongen zijn om mij hier weg te krijgen."

PIJNLIJKE CONSTATERING Zo, de toon is direct gezet. Het is een koude herfstmiddag als John Olthof en Piet Veldmeijer vanuit de kantine naar het tweede elftal kijken. Het is niet best wat ze zien, maar daar is het duo inmiddels wel aan gewend. Het HVC van vroeger is er allang niet meer en daar hebben zij zich bij neergelegd. De twee behoren tot het meubilair van de vereniging en waar zij zich vooral hard voor maken, is dat HVC 'hun HVC' blijft. Een vereniging waar iedereen mag zijn wie hij of zij is en waar gezelligheid centraal staat. ,,En vergeet niet; in de derde helft zijn wij onverslaanbaar", grapt Piet Veldmeijer.

Er waren tijden dat dit op het veld ook zo was, maar dat is allang geschiedenis. Het doet Veldmeijer en Olthof dan ook pijn dat het nu bivakkeert in de vierde klasse. Olthof: ,,Vorig seizoen stond ik als enige toeschouwer langs de kant bij een verre uitwedstrijd. Tja, dat was best een pijnlijke constatering, maar wel de werkelijkheid."

SPORTCOMPLEX De tijden dat er duizenden mensen kwamen kijken, zullen nooit meer komen. De overstap van het sportpark in Birkhoven naar Zielhorst heeft de vereniging niet veel goed gedaan. Op het complex ligt het gelegen achter Cobu Boys en daar is vroeger een gigantische fout gemaakt, denkt Veldmeijer. ,,Als jij twee supermarkten achter elkaar hebt, ga je toch ook niet naar de achterste? Dan pak je lekker de eerste, doe je jouw ding en klaar is Kees. Dat is hier net zo. Ze, en dan bedoel ik potentiële leden en toeschouwers, gaan naar Cobu Boys in plaats van naar ons."

De goedgehumeurde Veldmeijer zou er veel voor over hebben om met zijn clubje naar Vathorst te vertrekken, maar dat is nog niet aan de orde. Het moet roeien met de riemen die het heeft en dat zijn er niet al te veel. ,,En op de gemeente moeten we ook maar niet rekenen", zegt hij eerlijk. ,,Dat klinkt hard, maar ik ervaar geen steun van ze. Volgens mij zijn ze ons liever kwijt dan rijk."

FINANCIEEL GEZOND Het tweetal hoort zichzelf mopperen en daarom lachen ze het geklaag maar weg. De twee zijn meerdere keren per week te vinden op de club, waarbij vooral de donderdagavond heilig is. Ze zijn dan misschien niet meer spelend lid, maar die avond blijft voor hun. Dan drinkt het duo een borrel, kletsen ze met de (oud)leden en is het ouderwets gezellig. Het zijn van die avonden waarvan de club het nog moet hebben, duidt Olthof. ,,Feestavonden en de kantine-omzet. Daar draait de vereniging op. Het Amersfoorts Kampioenschap heeft ons trouwens ook goed gedaan. Hierdoor hebben wij een buffer kunnen opbouwen en bekijken we nu zorgvuldig hoe we daarmee kunnen groeien."

Volgens de heren is de vereniging dan ook financieel gezond en dat komt vooral door het familiegevoel. Is er een dug-out kapot, dan staat er iemand op om deze kosteloos te repareren. Olthof en Veldmeijer staan dan ook vaak vooraan, net als op de maandag als de kleedkamers schoongemaakt moeten worden. ,,Als ik iets voor mijn clubje kan doen, dan doe ik dat", aldus Veldmeijer, die zelf jaren het tenue van HVC droeg. ,,Mijn vrouw vroeg wel eens waarom ik mijn bed er niet neerzet. Is misschien niet eens zo'n gek idee."

CLUBLIEFDE Kijken bij het huidige eerste doet het duo nog altijd. Toch worden ze daar niet vrolijk van: ,,Gasten die in dat team lopen, zouden in onze tijd blij moeten zijn dat ze in het zesde mochten spelen. Maar ach, die jochies doen ook hun best."
Dat de clubliefde diep zit, werd duidelijk toen het eerste laatst degradeerde. ,,Toen hebben we hier samen jankend aan de bar gezeten", aldus Olthof. ,,Ja jongen, clubliefde. Dat doet gekke dingen met je."

TOEKOMSTPERSPECTIEF Als het tweetal wordt gevraagd naar de toekomst van de club, kunnen ze geen duidelijk antwoord geven. ,,Laten we gewoon lekker per jaar bekijken, toch John", zegt Veldmeijer, terwijl zijn maatje instemmend knikt. ,,We zijn de kleinste club van Amersfoort, maar wij wijken voor niemand. Een grote harde kern mensen maakt zich altijd hard voor deze schitterende club en daarom hou ik van deze club. HVC zit echt in mijn hart."