Juf Ada (65) stopt na 46 jaar voor de klas: ‘de puurheid van kinderen is het leukst’

31 juli 2021 om 11:44 Mensen

AMERSFOORT Dat de geboren en getogen Amersfoortse Ada van den Dries haar loopbaan in het onderwijs zou eindigen voor een groep acht-klas, had ze nooit gedacht. De onderwijzeres is begonnen aan de zomervakantie van het laatste schooljaar: ,,Ik ga het wel missen.”

De zomervakantie is aangebroken, dus in eerste instantie voelt er niet veel anders voor Ada van den Dries. Maar niets is minder waar. Op een dinsdag begin juli heeft ze toch echt haar laatste dag voor de klas gehad met ‘haar’ groep achters op basisschool Talentum. ,,Ik wist al vroeg dat ik kleuterleidster wilde worden,” begint ze haar verhaal, ,,De puurheid van kinderen vind ik het leukst, het kunnen helpen en dingen leren.” Na een opleiding aan de KLOS, de Kleuter Leidster Opleiding School, staat ze tien jaar lang voor groepen kleuters op de kleuterschool. Als de kleuterschool en lagere school worden samengevoegd, gaat ze steeds met oudere kinderen werken. Al die tijd werkt ze voor scholen bij stichting KPOA in Amersfoort  

PUURHEID Door de jaren heen groeit ze geleidelijk door, tot ze voor groep zeven staat. ,,Heel lang dacht ik dat het prima was zo, groep acht trok me niet zo. Al dat gedoe met het voortgezet onderwijs dat om de hoek kijkt”, zegt ze. Tot Van den Dries in een situatie komt waarbij er een tekort ontstaat aan leerkrachten, ook voor groep acht. Van den Dries: ,,Samen met een collega moesten we toen ook groep acht gaan draaien en vanaf dat jaar heb ik alleen nog maar voor groep acht gestaan. Dat bevalt heel goed. Kinderen hebben in dat jaar toch meer een eigen wil en mening. Ze worden ook wel verstandiger, de wereld wordt een stuk groter voor ze.”

Dan hoor ik ineens: ‘Hé juf Ada’

KINDEREN VAN KINDEREN Omdat de onderwijzeres begint op de kleuterschool ontstaat de laatste paar jaar de bijzondere situatie dat ze regelmatig bekenden tegenkomt: de kinderen van kinderen die bij haar in de klas hebben gezeten. ,,Dan zit ik met ouders te praten die ik zelf als kleuter of de eerste groepen van de basisschool in de klas heb gehad. Dat is heel grappig.” Ook een bezoekje aan de stad op zaterdag levert geregeld een trip down memory lane op. ,,Je komt wel eens van die grote kerels tegen in de stad. Dan hoor ik ineens: ‘Hé juf Ada’, en als ik dan omkijk zie ik dat ze zelf ook al kinderen hebben. Ik herken ze bijna altijd, alleen een enkele keer weet ik de naam niet.”  Er zijn ook leerlingen die de Amersfoortse echt nooit meer vergeet. ,,Ik herinner me een kleuter die gek was op de kleur geel. Ook alles thuis moest geel. Kinderen hebben wel vaker van die grappige dingen, dat blijft je dan bij.”

VERGETEN Wat juf Ada het liefst wel snel vergeet, is de ‘administratieve rompslomp’ die er tegenwoordig bij komt kijken. ,,Het is niet meer te vergelijken met toen ik 46 jaar geleden begon. Alles wat er tegenwoordig omheen hangt ga ik echt niet missen. De laatste jaren was ik buiten schooltijd vaak bezig met administratie, verslaglegging en communiceren met allemaal partijen. Eerlijk gezegd stopte ik mijn tijd buiten het lesgeven liever in het voorbereiden van lessen, maar daar bleef weinig tijd voor over.” Voor iedereen die het onderwijs in wil heeft ze nog wel een advies. ,,Ik zeg altijd tegen mensen die het idealiseren: je moet echt iets met kinderen hebben om het onderwijs in te gaan. Er wordt ontzettend veel van je gevraagd en daar bovenop zijn ouders ook nog eens kritischer geworden.”

Het is niet meer zoals vroeger toen mensen ervan uitgingen de juf en meester altijd gelijk hadden

KRITISCH Van den Dries heeft niets tegen kritische ouders, maar soms gaan de paren wel ver om te krijgen wat zij denken dat het best is voor het kind. ,,Begrijp me niet verkeerd: kritische ouders, prima. Het is echt niet meer zoals vroeger toen mensen ervan uitgingen de juf en meester altijd gelijk hadden, want dat hebben we echt niet altijd. Maar ik heb een keer voor de geschillencommissie gestaan en ouders proberen je ook wel eens om te kopen. Dat zijn geen prettige dingen en dan moet je echt sterk in je schoenen staan.”

MISSEN Het echte gemis komt naar verwachting pas in de herfst, als de scholen weer zijn begonnen en juf Ada niets meer hoeft. Ze is nog iedere dag blij met de beslissing om na dit jaar met pensioen te gaan. ,,Ik heb helemaal geen plannen voorlopig. Eerst ga ik gewoon genieten van het feit dat ik niets hoef te doen. Daarna kijk ik rustig verder. Er zijn zoveel manieren om je nuttig te maken. Of dat met kinderen gaat zijn weet ik niet, misschien komt er wel leuk vrijwilligerswerk met ouderen op mijn pad.”

Door Charella Hulsbosch