Inclusiviteit voor 'roze' ouderen

28 juni 2021 om 10:56

'Het onderwerp zou normaal moeten zijn'

Annemiek Brumsteede

AMERSFOORT Het jaar 2021 is uitgeroepen tot Nationaal Jaar van de Vrijwillige Inzet. Indebuurt033 licht daarom maandelijks een vrijwilliger uit die zich inzet voor een Amersfoorts initiatief. Iedere maand heeft een ander thema, deze editie staat in het teken van: Diversiteit.

Margreet van Hensbergen en Gon Teunissen zijn beiden coördinator van 'Roze 50+Midden- Nederland'. ,,We vinden het belangrijk dat er in de ouderenzorg aandacht is voor roze ouderen”, legt Van Hensbergen uit. ,,Zij zijn geboren in een tijd waarin homoseksualiteit als slecht of vies werd gezien. De roze ouderen die nu in verzorgingshuizen wonen, voelen zich vaak heel alleen en verlaten. Zij wonen in een overwegend heteroseksuele context, waar het heel moeilijk is om ‘anders' te zijn.” Teunissen vult aan: ,,We spreken hierover met gemeenten om gemakkelijk toegang te krijgen tot zorgcentra en welzijnsinstellingen, zodat we onze doelstelling om sociale acceptatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuele mensen en transgenders (lhbti) in de zorg te bevorderen, kunnen realiseren. We geven voorlichting aan verzorgenden en bewoners in verzorgingshuizen. En één keer per maand is er een middag in café Koetje, want we vinden het belangrijk dat ouderen uit de lhbti-gemeenschap elkaar kunnen ontmoeten.”

Voor Teunissen is het vrijwilligerswerk een enorme bron van energie. ,,Ik behoor zelf tot de doelgroep, dus ik zie het ook als investering in mijn eigen toekomst, wie weet kom ik zelf ooit in een zorgcentrum terecht. Maar het belangrijkste voor mij is dat ik me inzet voor de mensen die ons nu nodig hebben.” Ook is het fijn om ‘onder ons' te zijn, zegt ze. ,,In een heterogezelschap spelen toch andere onderwerpen. Op een verjaardag vragen mensen niet automatisch ‘Gon, wat heb jij de laatste tijd voor roze 50+ gedaan?', dat is voor velen toch een moeilijk onderwerp. Het gesprek gaat niet gauw over mijn persoonlijke insteek in het leven, dat is niet relevant voor ze.” ,,Dat klopt”, zegt Van Hensbergen. ,,Ik doe ook nog ander vrijwilligerswerk en daar kan ik uren met mensen over praten. Maar als ik begin over roze 50+ gaan ze gauw over op een ander onderwerp, omdat ze het ongemakkelijk vinden.” De dames kennen genoeg voorbeelden waaruit blijkt dat het voor roze ouderen lastig is zichzelf te zijn. Teunissen: ,,Stel je hebt een foto staan van je overleden partner en je woont in een zorgcentrum. Dan wordt vaak gevraagd of dat je zus is. Het gebeurt ook dat roze ouderen weer de kast in kruipen als ze in een verzorgingshuis komen”. Van Hensbergen moet even lachen om de voorbeelden, maar is weer snel serieus. ,,Het is nog steeds een taboe. Ik vind inclusiviteit belangrijk, ook als het gaat om seksuele oriëntatie bij ouderen. We willen dat het een normaal gespreksonderwerp is en dat men er niet zomaar van uitgaat dat iemand hetero is. Vanuit onwetendheid of ongemak komen hulpverleners soms onbeholpen uit de hoek." Ze maken ook veel positieve dingen mee. Teunisen: ,,De eerste zondag van de maand hebben we de ontmoetingsmiddagen in Koetje, die zijn erg gezellig. Daar komen mensen uit Midden-Nederland samen.” Van Hensbergen: ,,Soms bellen ze ons en zeggen ‘ik behoor tot de groep, maar vind het griezelig om te komen'. Als ze er eenmaal zijn vinden ze het heel fijn.” Teunissen: ,,Vaak eten we daarna nog met elkaar. Er ontstaan vriendschappen, relaties en er is zelfs een huwelijk uit voortgekomen.”