Het geheim van Annemiek Littlejohn
25 mei 2021 om 13:49Rijke database over Kamp Amersfoort
PREMIUM Een dochter zijn zonder écht de dochter te zijn. Dat is het geheim van Annemiek Littlejohn. De Amersfoortse verzamelde de afgelopen 45 jaar immens veel materiaal over oud-gevangenen van Tweede Wereldoorlog kampen en bracht daarmee antwoorden en afsluiting bij vele Nederlandse gezinnen.
Charella Hulsbosch
Annemiek Littlejohn groeit op in een huis aan de Leusderweg in Amersfoort waar haar vader Gerard van der Last een elektronicawinkel heeft. Als kind zit ze vaak achter op de fiets bij haar vader om samen naar Kamp Amersfoort te gaan. Echt herinneringen van die bezoeken heeft ze niet, maar wél herinnert ze zich dat er geen woord gezegd werd. Een plek gehuld in stilte.
Littlejohn: ,,Mijn vader moest tijdens de oorlog in het kamp zendapparatuur maken voor de SS. Dat wilde hij niet, tot ze hem tegen het kazernehek op de Leusderweg zetten en zeiden: ‘Zeg het maar, je gaat mee of we knallen je neer’. Het verplicht werken in het kamp is voor hem traumatisch geweest, hij wist nooit wat er precies ging gebeuren.”
OUD-GEVANGENEN Het wordt een missie voor de Amersfoortse om alles te verzamelen wat met die gevangenen te maken heeft. Boeken, kranten en oude administratie: alles leest ze door. Inmiddels is ze voorzitter van haar eigen stichting: Hart voor Kamp Amersfoort. Ze is veel in gesprek met oud-gevangenen. Dat begint als ze dertig jaar geleden in contact komt met Gerrit Kleinveld, een Nederlandse verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog. Hij laat Littlejohn toe tot een gesloten groep oud-gevangenen. Littlejohn: ,,Het was zo intrigerend dat die mensen konden leven met wat ze hadden meegemaakt.”
DATABASE Op zoek naar de echte verhalen bouwt ze een vriendenkring op van mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Ondertussen tikken Littlejohn en een team betrokkenen de vaak oude stukken met gegevens of artikelen over de oorlog uit. Met als doel het inzichtelijk en makkelijk doorzoekbaar te maken. Littlejohn: ,,Ik heb nu een database over meer dan 100.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers. Dat is bizar veel, maar de daarvoor bedoelde instanties laten op het gebied van informatie steken vallen. Ik vind dat je het recht hebt om te weten wat er met je familielid is gebeurd: het zijn je wortels.”
ONSCHATBARE WAARDE En voor familie die (groot)ouders niet meer kan vragen wat er precies is gebeurd, is er het inmiddels flink uitgedijde archief van Littlejohn. Informatie die van onschatbare waarde is: ,,Mensen bellen me bijvoorbeeld met een vraag over een familielid dat in een kamp heeft gezeten, maar waar ze sinds het vertrek naar het kamp nooit meer iets van hebben gehoord. Dat gaat me aan het hart, ik vind dat zo vreselijk. Als je weet dat iemand dood is, kun je er vrede mee hebben. Je kunt niets als je niets weet.”
Het uitgebreide verhaal is te lezen op De Stad Amersfoort.nl Premium.
