Buurten

27 januari 2020 om 16:53

Als protestants meisje ga ik eigenlijk elke zondagmorgen naar mijn eigen kerk, een protestantse natuurlijk. Wel een bijzondere, eentje die uniek is in Nederland. Namelijk een samenwerkingsgemeente tussen de Protestantse Kerk in Nederland, de Nederlands Gereformeerde Kerk en de Christelijke Gereformeerde Kerk. Een mooie opsteker dus voor Amersfoort: daarin lopen we voorop! En omdat ik zo van de kerk houd, van het even stilzitten, samen zingen, luisteren naar de woorden uit de Bijbel, ga ik meestal 's avonds nog een keer ter kerke. Weer protestants. Voor u denkt dat ik wat beperkt ben in m'n kerk-ervaringen, wees gerust: ik denk dat ik ongeveer overal wel ben geweest: rooms-katholiek, anglicaans, oosters-orthodox, charismatisch, evangelisch, reformatorisch (binnen en buiten verband) en alle schakeringen in de brede protestantse traditie.

Met dank aan het koor waar een van de kinderen zingt, ga ik tegenwoordig ook nog regelmatig buurten. Zo ook afgelopen zondag. Het koor zong mee in een heel feestelijke dienst waarin vijftien jongeren uit Amersfoort het heilig Vormsel ontvingen. Rooms-katholiek dus, met een echte vormselheer, de hulpbisschop uit Utrecht over wie een van kinderen zei: 'U lijkt wel op Sinterklaas!' Waarop ik dacht: 'Als dat de enige bisschop is die zij kent, dan zal ze wel niet een heel betrokken lid zijn van de parochie. Na het vormsel komen veel jongeren toch niet meer in de kerk?' En kijk, daar gebeurde het. Opeens voelde ik dat ik wel kwam buurten, maar dacht als een buitenstaander. Hoe gemakkelijk doen we dat niet. We snappen niet alles, hebben een oordeel klaar, kijken net even kritischer naar de ander dan naar onszelf. Dat terwijl ik genoot van de mooie woorden, het prachtige van het sacrament, jongeren die de Heilige Geest ontvangen. Dus corrigeerde ik mezelf ter plekke, zo worden we nooit goede buren ten dienste van onze stad!

Juist deze week las ik het boek 'Als God renoveert' waarin de Canadese priester James Mallon beschrijft hoe binnen de Rooms-Katholieke Kerk wordt nagedacht over, gewerkt aan en geëxperimenteerd met hoe kinderen, jongeren en volwassenen actief betrokken kunnen worden bij de kerk. Een eerlijk boek waarin de priester schrijft geïnspireerd te zijn geraakt door protestantse denkers over kerkvernieuwing en missionair kerk-zijn. Een mooi boek dat de worsteling beschrijft wat te doen als ouders de doop van hun kind alleen zien als een feestdag zonder zich te willen verbinden aan de parochie. Herkenbaar, ook voor een protestant. Zo buurten bij elkaar helpt wel! Eerlijk elkaar in de ogen te kijken, te vertellen wat er goed gaat en waar het moeilijk is. Om samen verder te komen, van elkaar te leren. Samen de weg van de vrede te gaan!

Vincenza La Porta

Nieuw: Thomas Café

THOMAS CAFÉ Op 29 januari om 20.15 uur gaat het eerste Thomas Café in Kruispunt Vathorst van start. Het is bedoeld voor wie, net als Thomas, vragen heeft bij geloven. Meer info: Sophia Geuze.