Die goeie ouwe tijd

Wat ziet dat Nieuwe Stadsterras op de Oliemolenhof er gezellig en uitnodigend uit. Vanuit je terrasstoel genieten van de festivalvibe die we zo hebben gemist. Plek waar muziek en cultuur samenkomen, je kunt genieten van de heerlijkste versnaperingen. 

Nou, daar kan uw stukkiesschrijver, zonder iPhone op stap, natuurlijk geen weerstand aan bieden, op naar dat terras. Werd echter één grote teleurstelling. De vriendelijke portier, waarvan ik dacht dat hij ons een plekje zou toewijzen, wijst op een plaatje op de pilaar bij de ingang. Blijkt een QR-code te zijn die je moet scannen met je telefoon. 

Daar sta ik dan met een portemonneetje met bankbiljetten die ik hier niet kan/mag uitgeven. Je moet ook een app downloaden om die QR-code te scannen, dan mag je pas naar binnen. We hadden geen geschikte telefoon want drankjes bestellen gaat ook via dit systeem. Dus je moet altijd je telefoon meenemen, scannen, downloaden. Laat je bankpasje en contant geld maar thuis. Daar stond ik dan met verbazing mijn metgezel aankijkend die druk in de weer ging om die app te installeren. Daar moet je effe de tijd voor nemen en de rij achter ons werd almaar groter. Kriegelig geworden besluiten we naar een andere horecagelegenheid te gaan, het topterras aan het water van restaurant Dara aan de Grote Koppel. Bij aankomst voelde ik de bui al hangen, want het zat stampvol; we hadden moeten reserveren om zeker te zijn van een plekje! 

Aan de overkant op het Eemplein had mijn collega wel eens gegeten bij restaurant Oliva. Vol verwachting de trappen bestegen naar deze eetgelegenheid maar ook daar op de tafeltjes bordjes met ‘gereserveerd’. Konden wel een uurtje op een bankje plaatsnemen dat daarna weer was besproken. Snel wat gedronken en gegeten, ravioli met bord op schoot. Daarna in de zalige avondzon kopje koffie met ijsje aan de overkant bij Tutti Gelati waar we gewoon op een terrasstoeltje konden gaan zitten zonder ontsmetten van handen en meubilair. 

Er is ooit een tijd geweest dat uw stukkiesschrijver, wars van sociale media, op elk terras in Amersfoort spontaan kon aanschuiven zonder telefoon, zonder gezondheidsverklaring, zonder apps downloaden maar met contant geld in de knip waarna hij de bediening na een gezellige middag een leuke fooi kon geven. Die goeie ouwe tijd waarin je vrienden en bekenden kon begroeten met een knuffel, stevige hand of kusje op de wang als de dames in kwestie daar geen bezwaar tegen hadden.

Vraag me nu af, moet ik mee in dit digitale tijdperk, altijd je telefoon op zak of kan/mag ik blijven hangen in de seventies maar dan tegen al die obstakels aanloop. Ga gewoon op zoek naar terrassen waar deze digibeet welkom is met cashgeld want die zijn er hoop ik nog genoeg.

Als Stadsbrouwerij De Drie Ringen weer open is neem ik de proef op de som, stap met grote dorst gewoon naar binnen, kijken wat er gebeurt!

Joop de Keijzer.