Schoonspringster Celine van Duijn wil naar de Olympische Spelen

AMERSFOORT Wat als Celine van Duijn eerder met haar huidige sport was begonnen? Het is een vraag die soms door het hoofd van de Amersfoortse spookt. Door een blessure stopte ze met turnen en wil ze nu wél naar de Olympische Spelen met het schoonspringen.

Jeroen van der Veer

Een echte stuiterbal, dat was Celine van Duijn al in haar jeugdjaren. In de woonkamer was geen bank of stoel veilig, want de Amersfoortse zag er een klimtoestel in. Het kon haar niet wild genoeg gaan, daarom kozen haar ouders ervoor om de kleine Van Duijn op driejarige leeftijd kennis te laten maken met gym.

Het bleek een beslissing die later grote gevolgen zou hebben, want de goedlachse krullenbol maakte drie jaar later de overstap naar het turnen. Nog wilder, nog spannender en nog meer uitdaging. ,,Met negen maanden kon ik al lopen en ik was voor mijn ouders niet te houden. Bij gym en turnen wilde ik al direct met de grote meiden meedoen. Angst kende ik niet."

CARRIÈRESWITCH Dat werd tijdens de lessen ook duidelijk en de inmiddels 25-jarige schoot als een komeet omhoog. Als ze viel, stond ze op en ging ze weer vrolijk door. Het bracht haar ver, maar toch kwam er een abrupt einde aan het turnavontuur. ,,Ik kreeg rugproblemen. Het leek alsof er een zenuw bekneld zat en daardoor had ik af en toe geen gevoel in mijn been. Toen ik ook nog een botkneuzing kreeg in mijn pols, werd het te veel voor mijn lichaam. Ik besloot te stoppen."
Van een kleine twintig uur per week trainen naar amper vijf, het was een hele omschakeling. De topsportster kon haar energie maar moeilijk kwijt en ging in op een aanbod van een vriendin. ,,Zij vroeg mij mee naar het schoonspringen. In de turnwereld kijkt men best denigrerend naar die sport, maar ik gaf het een kans. Dat is misschien wel de beste beslissing in mijn sportcarrière geweest."

EINDHOVEN ,,Het was flink omschakelen", bekent de springster van het Nederlandse team. ,,Bij turnen ben je gewend om je hoofd bij een salto achterover te gooien, maar dat kan bij schoonspringen niet. Doe je dat wel, dan kom je met je buik op het water en dat is precies wat je niet wil. Het was dus best tegen mijn natuur in."
Net zoals bij het turnen, leerde Van Duijn ook in deze sport snel. Op achttienjarige leeftijd is ze bij AZ&PC in Amersfoort begonnen en vanaf dat moment werd ze steeds beter. ,,Na een jaar in Amersfoort te hebben getraind, ging ik naar Eindhoven. Mijn vader had met een trainster gepraat en zij vertelde hem dat als ik nog beter wilde worden, ik daarheen moest gaan."
Op dat moment had Van Duijn net haar HAVO-diploma behaald en wist ze niet welke vervolgopleiding er gekozen moest worden. Na goed nagedacht te hebben viel de keuze op het avontuur, om te kijken wat ze kon bereiken met het schoonspringen. ,,In het eerste half jaar ging ik elke dag met de trein van Amersfoort naar Eindhoven. Was ik vijf, maar soms ook acht, uur per dag in de trein. Toch deed ik het graag, want ik had één doel, bij het Nederlandse team komen en dat was alleen mogelijk in Eindhoven."

In datzelfde jaar behaalde Van Duijn het EK-limiet en ook werden er genoeg punten bij elkaar gesprongen om onderdeel te zijn van de bond. Hierdoor werd gekozen om haar leventje in Amersfoort vaarwel te zeggen, amper tot nooit meer de trein te pakken en zich volledig op het schoonspringen te storten. Een verhuizing naar Eindhoven volgde, waar ze nu een eigen huisje heeft. ,,Ik sport minimaal dertig uur per week en had mij zelfs gekwalificeerd voor de Olympische Spelen. Helaas gaf Nederland geen groen licht om schoonspringers te laten gaan, waardoor die droom niet doorging."
Op diverse internationale wedstrijden liet Van Duijn zien dat je als laatbloeier enorm ver kunt komen en momenteel jaagt ze haar droom achterna. Ze springt in alle landen, is fulltime prof en moet daarnaast ook nog werken om rond te kunnen komen. ,,De bond regelt alles rondom mijn sport, maar ik krijg er verder niet voor betaald. Om toch te verdienen, geef ik schoonspringles en maak ik schoon. Tja, je moet wat over hebben voor je carrière."

DROOM Zoals gezegd, in 2016 werd haar droom niet gerealiseerd en mocht ze ondanks dat ze gekwalificeerd was niet naar de Olympische Spelen. Dat moet in 2020 anders, want dan wil ze er staan. Op de vraag of dat een droom of een doel is, is ze duidelijk: ,,Beide...Ik ga er alles aan doen. Alleen de bond kan mij tegenhouden", zegt ze met een lach, maar een gemeende ondertoon. ,,Ik ben 28 als de Spelen zijn, dus het is misschien ook wel mijn laatste kans."
Want inderdaad, daar komt die vraag weer. Wat als Van Duijn eerder deze sport had ontdekt. ,,Daar sta ik soms wel bij stil, maar niet te lang. Het is nou eenmaal zo gelopen. Door het turnen kon ik bij schoonspringen een vliegende start maken en ik had de turntijd niet willen missen."