Triatleet Jony Heerink is hongerig naar meer

AMERSFOORT Waar ligt nou eigenlijk het plafond van Jony Heerink? De triatleet liet afgelopen weekend opnieuw van zich horen door het NK op haar naam te schrijven en de 32-jarige is hongerig naar meer. ,,En dat terwijl ik dacht aan stoppen."

Jeroen van der Veer

Misschien is ze wel een laatbloeier te noemen, maar schitteren doet Jony Heerink op de juiste momenten. In haar knusse woonkamer blikt de Amersfoortse terug op haar prestaties en tijdens het gesprek wordt steeds meer duidelijk dat ze zeer tevreden mag zijn.

Na het afgelopen weekend zit het er voorlopig zo goed als op. Tijdelijk geen grote wedstrijden meer, geen uren trainen en gewoon tijd om even te ontspannen. Haar sport, in combinatie met haar baan in het onderwijs, vergt veel tijd en energie en het voelde dan ook fijn om even languit op de bank te hangen. ,,Dat was erg lang geleden, kan ik je vertellen." Toch hoor je Heerink geen moment klagen. Toen ze er op 23-jarige leeftijd voor koos om mee te doen aan een triatlon, begon haar succesverhaal.

FLYERS Als kind was Heerink al graag bij het water. Als tiener ging Heerink dan ook op waterpolo en deed dit niet onverdienstelijk. Het hoofdklasseniveau werd behaald en in haar studententijd schreef zij zich in voor de Batavierenrace. Een studentenestafette over ruim 175 km in 25 etappes van Nijmegen via Duitsland en de Achterhoek naar de campus van de Universiteit Twente.
,,Het zwemmen heeft er altijd ingezeten", aldus Heerink. ,,Ongetraind ging de Batavierenrace goed en ik besloot aan meer activiteiten mee te doen. Toen ik flyers zag over een triatlon besloot ik daaraan mee te doen en zo is het eigenlijk begonnen."

ONTWIKKELEN Waar ze na haar eerste hardloopwedstrijd nog flinke spierpijn had, is dat nu verleden tijd. Waar ze in het begin pas na het waterpolo-seizoen meedeed aan een een triatlon, kwam de focus steeds meer op het laatste te liggen. Een juiste keuze, blijkt nu. ,,Fietsen en lopen ontwikkelde ik vrij gemakkelijk, maar om nationaal mee te kunnen doen, moest ik zwemmen verbeteren. Daar heb ik mij op gefocust in de winter. Ik lag zo'n acht uur per week in het zwembad."

Bij een triatlon wordt er eerst gezwommen, dan moeten de deelnemers een flink stuk fietsen om vervolgens hardlopend naar de finish te gaan. ,,Het is dus van belang om bij het zwemmen direct bij de kopgroep te zitten. Gelukkig heb ik nu de ervaring dat ik weet dat ik op nationaal niveau met de laatste twee onderdelen mijn zwakste onderdeel kan goedmaken. Als ik internationaal een rol wil spelen, moet ik het zwemmen nóg meer ontwikkelen."

GEDACHT AAN STOPPEN Om nog beter te worden, heeft ze één van haar twee banen stopgezet. Waar ze eerst leraar was en actief was op een universiteit, doet Heerink vanaf oktober alleen nog laatstgenoemde. ,,Als je iets wilt, moet je er voor gaan. Dat is wat mijn naasten zeiden. Nu bereik ik het goede niveau en en kan ik pieken. Over tien jaar niet meer. Het was dus nu of nooit."
Een beslissing die goed lijkt uit te pakken, want vorige week schreef ze in Veenendaal het Nederlands Kampioenschap op haar naam. Een bekroning op een periode van hard en veel werken en een streep door het getwijfel. ,,Als ik eerlijk moet zijn, dacht ik afgelopen winter dat dit m'n laatste fanatieke seizoen zou worden. Er ging zoveel tijd in zitten en dat is lastig te combineren met een baan."

OLYMPISCHE SPELEN Heerink hoopt nog vaker te kunnen pieken op de juiste momenten. Het is nu even tijd om te ontspannen en daarna gaat de inwoner van de Keistad er weer vol voor. ,,Of ik weet waar mijn plafond ligt? Nee, dat weet ik niet. Dat maakt het ook zo leuk. Elke keer verbeter ik mijzelf."
Om dat te ontdekken, doet Heerink aankomend seizoen mee aan nationale en internationale wedstrijden. Bij de Worldcups hoopt ze punten te bemachtigen om zo hoger te komen op de Olympische ranking. ,,Pas daarna kijk ik weer verder."

KEISTAD TRIATLON Bij de Keistad Triathlon, die afgelopen zondag werd gehouden, was Heerink niet van de partij. Zij is met haar team in Frankrijk en moest de thuiswedstrijd aan zich voorbij laten gaan. ,,De fietsroute was perfect voor mij geweest. Veel bochtjes en klinkers. Alleen kon ik het niet maken om af te zeggen bij mijn team. Helaas, maar het was niet anders. Ik wil in de toekomst zeker nog een keer meedoen aan de Keistad triathlon."