‘Corona dreef talloze bruidsparen tot wanhoop’

AMERSFOORT Het regent pijpestelen. En het pittoreske prieeltje is -zeker gezien alle coronamaatregelen- veel te klein om alle gasten te kunnen herbergen. Dus zitten er daggasten - met paraplu- in een halve cirkel om de romantisch bedoelde ruimte heen. Ze doen dappere en vergeefse pogingen om droog te blijven.

Tot overmaat van ramp blijkt de geluidsinstallatie niet te werken, waardoor de gasten zich nog langer staande moeten houden in de stromende regen. Als ik eenmaal een werkende microfoon in mijn handen heb, maak ik het voor de gasten op de tweede rang nog erger door het volgende te roepen: ,,Als jullie nou gewoon duurdere kado’s hadden gekocht, dan was deze ellende jullie bespaard gebleven.”

TREURIGE OMSTANDIGHEDEN De treurige weersomstandigheden passen uitstekend in een - voor het bruidspaar - buitengewoon stressvolle week. Twee dagen voor de bruiloft krijgen Jan en Yvonne te horen dat hun feest niet door kan gaan vanwege corona. Een dag vol huilbuien, appjes en telefoontjes (om iedereen af te zeggen) volgt, waarna een dag later de wereld er toch weer anders uitziet. Er is ergens een foutje gemaakt, de bruiloft kan toch doorgaan. U kunt wel raden hoe de echtelieden er op hun trouwdag uitzien: het is een wonderlijke combinatie tussen vermoeidheid en opluchting.

Amersfoorter Erik Roest is journalist van de Barneveldse Krant en is sinds een jaar of drie ook actief als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, kortweg babs. ,,In deze functie, die ik als hobby beschouw, dien ik de gemeenten Leiderdorp en Barneveld. In de rubriek ‘Trouwens’ vertel ik eens in de twee weken over mijn belevenissen. Ter geruststelling: alle betrokkenen hebben een andere naam gekregen. De bruidsparen kunnen dus altijd ontkennen dat hun verhaal de krant heeft gehaald.”

Corona heeft menig bruidspaar de afgelopen twee jaar tot aan de rand van waanzin gedreven. Sommige stellen zagen zich genoodzaakt om de bruiloft keer op keer uit te stellen en/of de gastenlijst danig in korten. Nou was die laatste maatregel niet altijd even vervelend. Als je kunt doorselecteren, gebeuren er twee dingen: je houdt op je trouwdag alleen de harde kern over, de mensen die je echt dierbaar zijn. Alle verplichte (achter)neven en -nichten, vage kennissen, collega’s en buren kun je met goed fatsoen schrappen zonder dat je hen een verklaring schuldig bent. Het gevolg daarvan is dat je een klein gezelschap overhoudt, waardoor het feest een stuk intiemer wordt. En dat heeft zo zijn charme. 

Terug naar het verhaal van Jan en Yvonne, die elkaar na een roerige week elkaar uiteindelijk toch het jawoord mogen geven.

Ergens paste deze gang van zaken wel bij hun verhaal. Als u hieronder het verloop van de eerste date leest, dan zal u met mij concluderen dat het een klein wonder is dat deze twee mensen met elkaar in het huwelijksbootje stapten. De eerste ontmoeting tussen de bruid en bruidegom verliep namelijk niet echt vlekkeloos. Ik zal drie punten aan de orde stellen.

Punt 1. Na een gezellig gesprek in een Barneveldse kroeg zegt Yvonne tegen Jan: Nou Kees, leuk je ontmoet te hebben Yvonne denkt de hele avond dat ze met Jans oudere broer Kees heeft gesproken.

Punt 2: Als Jan zo attent is om Yvonne naar haar auto te brengen -Yvonne moet daar overigens stevig op aandringen- begint Jan Yvonne’s auto af te kraken. Onder het motto ‘mooie auto, slecht hart’, laat hij op weinig subtiele wijze weten dat de motor van deze wagen echt volkomen bagger is. 

Punt 3: Ondanks deze gevoelige blunders worden er telefoonnummers uitgewisseld. En wat zegt Jan? ‘Nou, ik ga niet appen hoor. Ik wacht jouw appje wel even af.’ 

Dat klinkt lomp

En dat is het ook, maar ik moet het toch even opnemen voor Jan. Want onze bruidegom is niet zo van het appen.
In de groepsapp van de familie beperken zijn berichten over het algemeen tot de volgende twee mededelingen:

Ik eet mee.

Ik eet niet mee.

Al is er natuurlijk, een tijdje later, dat ene andere appje.
Kort, zakelijk, terzake doend:

Ik ga trouwen.

Lees meer over de belevenissen en observaties van ‘babs’ Erik Roest hier.