De bruid die niet wist dat ze ging trouwen

REGIO Amersfoorter Erik Roest is journalist van de Barneveldse Krant en is sinds een jaar of drie ook actief als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, kortweg babs. 

,,In deze functie, die ik als hobby beschouw, dien ik de gemeenten Leiderdorp en Barneveld. In de rubriek ‘Trouwens’ vertel ik eens in de twee weken over mijn belevenissen. Ter geruststelling: alle betrokkenen hebben een andere naam gekregen. De bruidsparen kunnen dus altijd ontkennen dat hun verhaal de krant heeft gehaald.”

Als trouwambtenaar kom ik graag bij de mensen thuis. Maar Frank, de bruidegom, hield de boot af. Samen met de bruid zat hij in quarantaine, mailde hij. Bovendien had zij een auto-immuunziekte en dus was ik niet welkom. Bellen kon wel. Gelukkig maar, want ik moest natuurlijk nog wel wat informatie boven tafel krijgen. Anders zou het wel een heel grote uitdaging worden om een fatsoenlijke toespraak op papier te zetten.

Hoe zou de bruid het zelf vinden dat ze pas tien minuten voor het begin van de plechtigheid te horen kreeg dat ze niet veel later in het huwelijksbootje zou stappen?

TROUWEN VOOR JE 50 BENT Tijdens het gesprek met Frank kwam de aap uit de mouw: zijn vriendin (Janneke) wist niet eens dat ze gingen trouwen. Hij had haar wel ten huwelijk gevraagd (en stuurde me daar later als bewijs een ontroerend filmpje van), maar daar was het eigenlijk bij gebleven. ,,Ze wil graag trouwen voordat ze vijftig wordt. En omdat ze 26 mei Sara ziet, heb ik bedacht dat we op 25 mei moeten gaan trouwen.”

HUWELIJKSAANZOEK Frank gooide mijn digitale postvak vol met filmpjes (onder meer van het huwelijksaanzoek), foto’s, een verwijzingslinkje naar de Facebookpagina van de bruid en een epistel van acht A4-tjes, waarin hij alles vertelde wat ik maar wilde weten. Eén ding werd me al snel duidelijk: hier was een echte romanticus aan het werk. Elke keer weer wist hij zijn vriendin te verrassen en dat zou deze keer niet anders zijn. De grote vraag was alleen: hoe zou de bruid het zelf vinden dat ze pas tien minuten voor het begin van de plechtigheid te horen kreeg dat ze niet veel later in het huwelijksbootje zou stappen?

CHAGRIJNIGE BRUID Het was de eerste keer dat ik me - als trouwambtenaar - zorgen maakte. Als Janneke de verrassing niet op prijs stelde, zou ik geconfronteerd worden met een chagrijnige en onvoorspelbare bruid. Met haar temperament kon het - wat mij betreft - alle kanten op. Maar Frank stelde mij gerust. Dat probeerde hij althans. ,,Haar twee beste vriendinnen, die als getuigen aanwezig zullen zijn, weten zeker dat ze het leuk vindt. Dus maak je niet druk.”

STRALEND Op de dag zelf stond ik de trouwauto op te wachten. Zenuwachtiger dan anders, omdat ik niet wist hoe het zou gaan lopen. Maar toen de blinkende bolide arriveerde, kon ik opgelucht ademhalen. De bruid zat er stralend bij en gaf volmondig haar jawoord aan de bruidegom. En daarmee kwam haar droom - trouwen voor je vijftigste- toch nog uit. Dankzij die geweldig romantische en creatieve bruidegom.

Lees meer over de belevenissen en observaties van ‘babs’ Erik Roest hier.