Afbeelding
Eigen foto
Column

Kersttafereel

11 december 2019 om 15:48 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Daar zit ik dan aan mijn keukentafel omringd door kersttaferelen. Voor de beelddenkers, mijn uitzicht voor de komende weken bestaat uit een gekleurd flikkerende draaimolen, verlichte besneeuwde huisjes, een draaiende Hollandse molen, een piepende ijsbaan, vele poppetjes, diertjes, boompjes en een trein. Met achter de kast de weggemoffelde verlengsnoeren. Eerlijk is eerlijk, als je goed kijkt is het best een mooi gezicht. Met uiterste precisie staan de huisjes, boompjes op het juiste plekje in de sneeuw opgesteld. Mooi, voor in het tuincentrum dan. Het steekt met de vele lampjes wat af tegen de rustige wintersfeer die ik graag, in het andere deel van mijn huiskamer, had willen uitstralen. De kinderen maar ook onze katten vinden het schitterend. Onze kat probeert er, af en toe, met zijn pootje een klein poppetje uit te meppen. Hij wordt vriendelijk doch dringend verwezen naar buiten om muizen te gaan vangen. Gaat hem niet worden, hoor je hem denken, veel te koud.

Al wilde ik me eigenlijk niet bemoeien met de uit de hand gelopen hobby van mijn man, iets stak me. Hij woont inmiddels zes jaar in het mooie Amersfoort en voelt zich helemaal opgenomen. Hij wil er nooit meer weg, zegt hij zelfs op sommige momenten. Ondanks dat, stond daar toch de Domtoren van Utrecht groots in het midden van het kersttafereel te stralen. De trots van Utrecht gewoon in mijn Amersfoortse woonkamer. Dat moest toch echt anders. Nu gaat mijn man maar wat graag mee naar het tuincentrum dus al snel vertrokken we. Een uur later stond ik me dus zelf te verdiepen in de kersthuisjes. Ik schrok wel wat van de prijzen maar het moest. Kiezen bleek lastig, ik had de Kamperbinnenpoort gevonden maar ook de kerk van Nijkerk liet me niet los. Geboren in Amersfoort, opgegroeid in Nijkerk, later terug naar de Keistad. Ze hoorden allebei bij mij. Mijn man hakte de knoop door. We namen beiden. Enigszins ongemakkelijk liep ik met de grote dozen naar de kassa. Deed ik dit nu echt zelf?

Die avond hadden we een verjaardag waarin dit onderwerp leidde tot een goed gesprek over je roots. Een ingeburgerde vriendin bleek zich toch nog steeds een Gouwenaar te voelen. Iemand anders vertelde over de zoektocht naar de oorsprong van haar familie in Hongarije. Ze ging er binnenkort weer heen en hoopte een stapje verder te komen. Een bijzonder verhaal. De avond bleek sowieso een bijzondere wending te krijgen. Naast kletsen en veel lachen bekeken we zoals altijd weer naar optredens van de kinderen. Zelfs de ouders van mijn vriendin bleken optreedtalent te hebben. Meat Loaf werd ingezet en wij en de kinderen aanschouwden het tafereel met open mond.

De volgende dag werd er plek gemaakt voor mijn roots in het kersttafereel. Her en der wat schuiven, gelukkig, het paste. Amersfoort, Nijkerk en Utrecht smolten samen. Het geluid zoemt, de trein rijdt en de spoorweglichten knipperen. Vanmiddag komen de eerste kijkers. Oh, help, ik ga het nog bijna leuk vinden.

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie