Positiviteit

Af en toe is het toch best lastig om positief te blijven. In de krant is het echt zoeken naar een positief bericht. Ellende in binnen- en buitenland. De mensen staken en staken om moverende redenen, omdat ze het zat zijn. Ik snap iedereen maar toch… slaan we af en toe niet wat door? Ik overweeg nu zelfs om te gaan staken. Zo heeft iedereen weer zijn eigen moverende redenen. Ook negativiteit laat zich volgen.

Mijn man zegt altijd gekscherend tegen mij: ,,Die krant van jou hè, dat levert echt niets op, het kost alleen maar geld." Klopt, financieel gezien kan ik er niet veel mee. Dit doe ik naast mijn 'echte' baan. Toch levert het zoveel moois op. Ik kom vaak in contact met interessante mensen. Mensen die me deelgenoot maken van een bijzonder verhaal of mij een kijkje geven in de keuken van hun bedrijf. Sommigen raken niet uitgesproken over hun passie, dan zie je ogen die glinsteren, dat is mooi. Of vrijwilligers die me vertellen hoeveel rijker hun leven is geworden doordat ze aandacht geven aan anderen. Mooie mensen met een groot hart die zich inzetten voor hun medemens. Deze verhalen en mensen interesseren mij. Omdat ik meestal enthousiast wordt van de verhalen blijft het vaak daar niet bij. Ze zetten me aan het denken en stimuleren me tot actie. Zo ben ik actiever en bewuster geworden. Zo koop ik nu dus mijn vlees bij de slager, mijn kaas bij de lokale kaasboer en help ik met diverse mini-projecten. Dit 'bewustere' leven is inderdaad duurder.

Dan zijn er nog de onderwerpen die me echt raken. Zoals het artikel dat ik schreef over het Sovjet-Ereveld naast Rusthof. Het Ereveld fungeert als verzamelplaats van 865 oorlogsslachtoffers uit de voormalige Sovjet-Unie. Remco Reiding heeft er zijn levenswerk van gemaakt om de soldaten een gezicht te geven en hun nabestaanden op te sporen. We kregen afgelopen weekend een rondleiding van hem op het Ereveld. Het bracht ons een nieuwe kijk op de graven met die Russische tekens achter het hek. Remco gaf de graven een verhaal en een gezicht. Knap hoe hij dit zo goed kon verwoorden. Er waren al 200 families teruggevonden. Zo bijzonder, ik was zeker niet de enige met een brok in mijn keel.

Of het verhaal van Zaher Shallloub, de Syrische kok. Laatst heb ik mogen genieten van een heerlijke Syrische maaltijd in de wijkboerderij. Hij heeft huis en haard moeten verlaten door die vreselijke oorlog en dingen meegemaakt die voor ons nog niet eens een klein beetje voor te stellen zijn. Hij probeert zijn leven weer op te pakken met zijn gezin vanuit positiviteit. Wat een moed en kracht heb je daarvoor nodig. Ik ben bevoorrecht om zulke mooie mensen te ontmoeten. Binnenkort komt hij zelfs bij ons jaarlijkse familie sinterklaasfeest een maaltijd bereiden. Na het dobbelspelletje stom/leuk cadeautje even geen oer-Hollandse boerenkool met appelmoes maar humus en Baba Ganoush. Ik ben benieuwd hoe mijn kaaskoppen hierop reageren.

Dat wordt weer positief genieten.

Bianca van der Linden-Snel.