Afbeelding
Eigen foto
Column

Puur natuur

12 juni 2019 om 14:57 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Ik vind de natuur schitterend, vooral in deze periode van het jaar. Alles staat in de bloei. Als ik op de dijk loop voelt het alsof ik in een levend schilderij sta.

Alleen al die mooie rode klaprozen, ik zou ze wel willen inlijsten om er daarna uren naar te kijken. De vogeltjes zingen op hun mooist. Ze doen me denken aan de vakantie met mijn ouders op de camping. Mijn zoon en ik kijken vertederend naar de kleine gansjes en zwaantjes die braaf achter hun moeder aanzwemmen. Zo teer en puur. Hoe gek moet je zijn om een zwanen liefdeskoppel en hun kroost uit elkaar te rukken. Dat nieuws van deze week maakt me zo boos. Ik probeer mijn zoons nog weleens te ontzien van naar nieuws om hen verdriet te bespraken. Dat is niet meer te doen, er lopen te veel monsters op deze wereld.

Beter is het om te genieten van de natuur in de lente. Ik word gelukkig van de appelboom in mijn tuin die krom hangt van de vele kleine appeltjes. Dat wordt appeltaart bakken straks. Ik geniet van het zondagochtend beschuitje met verse aardbeien uit de moestuin. Zoveel lekkerder. Deze moestuin is ontstaan door een buurtinitiatief dat is ondersteund door de gemeente. In 'ons' stukje gemeentetuin groeit nu onder andere sla, ui, bloemkool, broccoli, prei en paprika. Nu zijn het de aardbeien die we met liefde elke dag plukken. De 'onderhoud'eer gaat totaal naar mijn man, ik profiteer er alleen maar van. Jammer wel dat er dan een hondendrol ligt bij de ingang van onze tuin. Waarom?

Ik word blij van onze poezen die spelen met de kleine vliegjes in de lucht. De helden.

Wel fijn dat ze het alleen bij mugjes houden. En dan die egel die laat op de avond een rondje door onze tuin maakt. Geweldig! Zelfs de stoere zonen van mijn man keken er warmhartig naar. Dat hadden ze in de grote stad nog nooit gezien, er werd een filmpje van gemaakt.

Alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat niet alleen de filmpjes overblijven.Wellicht komt het met de jaren dat je bewuster en met ander ogen naar je omgeving kijkt. Misschien kan ik er ook meer van genieten nu de kinderen wat ouder zijn en ik meer rust ervaar.

Het was mijn zoon die me wees op de dode vissen in de vijver van Emiclaer. Hij observeerde een dode vis en kwam tot een alles zeggende theorie. Hij had ijzer en bier in zijn bekje gekregen van het blikje dat ernaast dobberde. Het was ook mogelijk dat hij in een plastic zak was gezwommen. Hij probeerde de spullen uit de vijver te vissen met een stok. Dat lukte niet en dus bedachten we iets anders. We gooiden samen de lege blikjes weg die nog op het terras lagen. Bij een volgende code oranje, of die dan wel of niet over Amersfoort komt, was de rotzooi zeker in de vijver belandt. Samen moeten we het doen.

Thuis tref ik een haarbal van onze poes aan op mijn stoel.

Gatver, wel puur natuur…

Bianca van der Linden-Snel.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie