Afbeelding
Eigen foto
Column

Klevende oliebollen

23 januari 2019 om 16:04 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Nu de oliebollenkramen zijn verdwenen en alle gezelligheid het huis uit is komen we aan in de saaie maand januari. Ik ontdek dat er wat oliebollen zijn blijven kleven aan mijn lichaam en die moeten eraf!

De sausjes worden gemeden, de light versies komen in huis en de fruitmand ligt overvol. Minder eten en sporten dus. Elk jaar trap ik er weer in om vervolgens ergens in maart af te haken. Ik mag dan van mezelf weer lekkere dingen eten, heb dit dan al zo lang vermeden. Afvallen is daarnaast lastiger als je ouder wordt. En ik ben ook best leuk zoals ik ben. Rond de veertig schijn je trouwens meer zelfvertrouwen te hebben. Tenminste dat heb ik ergens gezien, gehoord of gelezen. Die laatste zin heb ik gestolen van mijn moeder, ze zei dat altijd als ze de bron van de informatie niet meer wist.

Meer sporten. Ik begin fanatiek en haal een vriendin over om mee te doen met een proefles bodypump bij de sportschool om de hoek. Goed voor billen, benen, buik, beter kan niet! Januari is de topmaand voor de sportscholen. Na juli klapt de boel vast weer in elkaar. Mijn vriendin heeft een schrikscenario over kipfiletjes, ik denk aan mijn groter te bewerken oppervlakte. We starten hoopvol met een gewicht van twee kilo en tillen hem in de hoogte in. Ik zie mensen lachend gewichten van vijf kilo tillen. Iemand maakt een selfie hangend aan de gewichten. Op haar instragram staat vast #goedbegin#sporten#nieuwjaar#zwaar.

Bij het verzuren stop ik omdat ik mijn adem voel stagneren, lachen lukte allang niet meer. Ik kijk om me heen, zo word ik, als ik volhoud. Volhouden! De dag erna spierpijn. De sportschool is nog niet passé maar ik denk er nog even over.

Ik zit namelijk ook al op tennisles. De les levert echter meer lol op dan verbrande calorieën. En dat ligt niet aan de leraar maar aan de samenstelling van de groep, vier gierende meiden. Er gebeurt altijd wel iets. Ons theekransje aan het net moet door onze leraar iets te vaak doorbroken worden.

Tennis in Nieuwland is buiten. Ik heb toch ontdekt dat ik meer een zomer(tennis)type ben. Motregen of kou, ook dan is er namelijk les. Lastig als je lekker warm op de bank zit, verdiept in een leuk of stom programma. Maar ik ga wel, in skipak met handschoenen, thermo broek, twee jassen en een sjaal. Gedurende de les pel ik mezelf af en komt er meer 'ik' tevoorschijn. Met zoveel kleren en tennisballen in mijn zak lijken 'de klevende oliebollen' toch meer dan ze zijn. Eigenlijk valt het ook wel mee.

Voor de eerste keer deed ik afgelopen week mee met een toernooi. Ik had één dubbelpartij en we wonnen. Echt vermoeiend was dit (nog) niet. Gezellig was het wel. We keken bibberend naar de andere wedstrijden. We warmden op in de kantine met een borrel. Hapje erbij en lekker kleppen, heerlijk. Giechelend reed ik, wel wat laat, naar huis. Leuk dat tennis!

Dit wordt wel een klevend borrelhapje ben ik bang.

Bianca van der Linden-Snel

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie