Eindelijk (een) prijs!

Het multitalent van uw stukkiesschrijver wordt al decennialang genegeerd, structureel onderschat. Zestig jaar gevoetbald met een dodelijk rechterbeen, ijzersterk in de lucht. Geen trainer die het zag. Had in de spits bij het Nederlands elftal kunnen, nee, moeten staan. Had op zijn minst nog kunnen eindigen in het Nationale Walking voetbalteam. Helaas, geen talentscout die deze jongen uit het Soesterkwartier een glorieuze voetbalcarrière kon aanbieden. Hetzelfde geldt voor mijn tenniscarrière. Razendsnel voetenwerk, ongeëvenaard balgevoel, een fluwelen touch en loepzuivere aces die met 180 km per uur door tegenstanders alleen werden gehoord.

Uw stukkiesschrijver had op Wimbledon moeten staan, spelend in mixed dubbels met Martina Navratilova, Chris Evert of uit Nederland Saskia Krens en Johanna de Ruiter. Bij mijn 12,5 jarig jubileum als brugwachter had ik een half maandsalaris moeten krijgen maar het feestje ging ongemerkt aan de gemeente voorbij. Heel teleurstellend was ook dit jaar weer de uitreiking van de literatuurprijs 2018. Geen Libris of Gouden Griffel. Geen gast aan tafel bij Eva Jinek, Jeroen Pauw of Humberto Tan. Mijn stukkies in dit prachtblad waren zeker goed voor nominaties maar ook hier niemand die deze meesterwerken prijzenswaardig vond. Films of documentaires die ik samen met cameraman Peter Heuts maakte blonken uit door kwalitatief hoog camerawerk, actuele onderwerpen en maatschappelijke betrokkenheid. Echter geen Gouden Kalf, Oscar of Golden Globe. Had op het podium naast Leonardo DiCaprio, Meryl Streep of Sharon Stone kunnen staan en het ovationele applaus emotioneel over mij heen laten komen.

Heb daarnaast honderden spraakmakende interviews afgenomen met bekende Nederlanders (BN'ers) Amersfoorters (BA'ers). De prijs voor het beste interview, de Sonja Barend Award, ging vorig jaar volkomen terecht maar collega Janine Abbring voor het aangrijpende gesprek met de inmiddels overleden burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan. Ook hier zelfs geen nominatie.

Uw stukkiesschrijver is toe aan bevestiging, wil gehoord en gezien worden. Snakt zo naar erkenning dat het langzamerhand een obsessie dreigt te worden.

Er is echter een tennisvereniging voor nodig om deze schreeuw om aandacht te zien en te horen. Tijdens de grote loterij in hun 50+ Keimepperstoernooi had de wedstrijdcommissie van LTV Randenbroek het schitterende idee gelanceerd om mij voor al m'n literaire hoogstandjes, die door vele verenigingsleden wekelijks worden gelezen, te belonen met een prijs. Tijdens de loting, weer luchtig gepresenteerd door Huub van Aerssen, werd deze 'Award' getrokken. De taart met de afbeelding van Joop achter een uitgave van De Stad Amersfoort was het ultieme bewijs dat de organisatie mijn talent op waarde heeft weten te schatten. De 'Joop de Keijzer Prijs' is een feit. Een magnifieke prijs als waardering voor mijn gehele oeuvre. Als ik dit teruglees schiet ik weer vol!

Joop de Keijzer