Tennismarathon

Het wielerspektakel in Frankrijk, het WK voetbal in Rusland, toptennis op Wimbledon. Vooral dat laatste was een ware slooppartij in de halve finale Anderson-Isner. 6,5 uur en tiebreak 26-24. Dan slaat uw stukkiesschrijver aan het fantaseren.

Stel dat zo'n tennispartij zich zou afspelen op de tennisbanen van LTV Randenbroek. Noem deze tennisclub met opzet omdat het gerucht gaat dat meer dan de helft van haar leden mijn stukkie schijnt te lezen. Op een zondagmiddag op baan 1 de finale HD 7 tussen Randenbroekers Joop de Boer/Theo van Ramselaar en Altanezen Joop de Keijzer/Raphael Smit. De tribune zit stampvol, iedereen is er eens goed voor gaan zitten. Aan de bar word een topomzet verwacht, Randenbroek is huizenhoog favoriet. De eerste set gaat naar Alta waarin de Keijzer verbaal zijn steentje bijdraagt. Ook de tweede set gaat naar Alta maar wel met veel moeite (7-6). Dan begint de vermoeidheid toe te slaan, haalt Randenbroek de derde set met veel mazzel binnen (7-6). De vierde set word een ware slijtageslag. Weer slagen de Randenbroekers erin om de set, na twee zeer dubieuze beslissingen van Ramselaar, naar zich toe te trekken. Inmiddels valt de duisternis in, de verlichting gaat aan. De toeschouwers gaan verzitten, er vallen gaten in de terrasbezetting. Alle wedstrijden zijn al uren afgelopen alleen het centercourt word nog steeds bezet door deze nu al historische tennismatch. In de tiebreak gaat de Boer onderuit, er word gepauzeerd met veel water waarna de spelers moeizaam de baan weer opsloffen. Bij 12-13 word er van baan gewisseld, Raphael serveert maar krijgt de bal haast niet meer omhoog, serveert zijn game wel uit. Het terras is nagenoeg leeg op een paar leden na die onderuitgezakt in slaap zijn gevallen, de wedstijdleiding ligt reeds op een oor. De kantinebeheerder stuurt barmedewerkers naar huis, gaat zelf aan het bier. Bij 20-20 valt de Boer om, Theo helpt hem met moeite overeind. Bij 24-23 hebben de veteranen geen fut meer om van baan te wisselen, blijven staan. Het terras is leeg en verlaten. De kantinebaas is van zijn kruk gelazerd, ligt laveloos op de vloer.

Een toevallige voorbijganger die op deze onmogelijke tijd nog licht ziet branden komt, nieuwsgierig geworden, kijken. Treft vier totaal uitgeputte tennissers aan. Twee levenloos op de baan, een derde op de bank in onnatuurlijke houding, de vierde hangt huilend over het net met zijn kin op het gravel. De man belt 112. Binnen vijf minuten is er een traumahelikopter met 2 ambulances. Er word razendsnel vocht en zuurstof toegediend, ogenblikkelijk begonnen met reanimeren. Dit bizarre potje tennis haalde alle landelijke media. De 4 sportmannen op leeftijd zijn na drie dagen intensive care ontslagen uit Meander Medisch Centrum. Maken het naar omstandigheden goed. Hoe is dit volstrekt onverantwoorde tennispotje afgelopen zult u zich afvragen. In verband met de privacy van betrokkenen worden hier geen mededelingen over gedaan!

Joop de Keijzer.