Schrijver Arie Kok: ,,Ik vind het mooi als mensen dingen met hart en ziel doen.”
Schrijver Arie Kok: ,,Ik vind het mooi als mensen dingen met hart en ziel doen.” Hans van Sloten
Verrassende verbindingen

‘Strijd tegen het water verbond’

27 mei 2021 om 09:15 Achtergrond

Amersfoorter Arie Kok, betrokken bij protestantse gemeente De Inham, schreef het boek ‘Biografie van de Zuiderzee, 850 jaar geschiedenis in 25 verhalen’. Anita Groenendijk sprak met hem over verhalen van vroeger die vandaag inspireren.

Uw boek gaat over de Zuiderzee-gemeenschappen. Staat er ook een Amersfoorts verhaal in?
,,Amersfoort ligt eigenlijk net te ver van de Zuiderzee af. Alleen tijdens de watersnood van 1916, toen het tot aan de Havik overstroomde, kwam de Zuiderzee letterlijk even heel dichtbij. Vanaf waar nu het Meanderziekenhuis is, begon vroeger het moerassige gebied van de Eempolder. Spakenburg was een vissersdorp dat wel echt bij de Zuiderzee-gemeenschappen hoorde. Dat waren en zijn hechte gemeenschappen, nog altijd, door de visserij. Het met elkaar leven in de strijd tegen het water verbond; ze waren op elkaar aangewezen en dat zie je nog steeds terug.”

Welk verhaal sprak u het meeste aan?
,,Het verhaal van onderwijzer Legebeke van Schokland. Toen het eiland op last van de overheid ontruimd moest worden, merkte hij dat er een groot verschil was tussen de ideeën van de Tweede Kamer in Den Haag en de vissers van Schokland. Hij kende de Schokkers goed, hij had ze immers zelf lesgegeven. Daarom ging hij met hen in gesprek en vroeg hun wat ze nodig hadden om aan wal te kunnen gaan wonen. Hij vertaalde dit in een heel praktisch financieel plan en de overheid ging daarmee min of meer akkoord. Vervolgens kocht hij een huis net buiten Kampen en de grond die daarbij hoorde deelde hij op in 21 kavels, zodat er evenzoveel Schokker huisjes konden staan.”

Waarom spreekt dat verhaal u zo aan?
,,Ik vind het mooi als mensen dingen met hart en ziel doen, als ze meer verantwoordelijkheid nemen dan van hen gevraagd wordt. En dat zij daar dan ook naar handelen. Hij deed als onderwijzer meer dan lesgeven, omdat de situatie daarom vroeg. Hij had iets strijdbaars: niet afwachten maar zelf in actie komen. Misschien raakt het iets aan uit mijn christelijke opvoeding, het omzien naar de ander was daarbij belangrijk. En dat is het nog steeds, ook in deze coronatijd zie ik dat terug, bijvoorbeeld in mijn kerk. Al in het begin werd direct gezocht naar mogelijkheden om wel met elkaar in contact te zijn. Onze predikant ging bijvoorbeeld iedereen bellen op zijn of haar verjaardag, hij zocht nieuwe wegen voor persoonlijk contact.”

Door Anita Groenendijk

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie