Walking Tennis

2 mei 2018 om 11:50 Lokaal/Column

Speel ik nou op maandagmorgen senioren, veteranen of bejaardentennis? Als ik met ons Alta tennisteam naar TC Hoogland moet, zitten de Hooglanders al aan de koffie/thee. Johan (72), Wout (75), Pier (75), André (71) en Jan (76). Het miezert, al gauw zijn we drijfnat. Voor uw stukkiesschrijver is de lol er al snel af, maatje Wil besluit in ieder geval voor setwinst te gaan. Dat lukt wonderwel, de tweede set gaat echter met 6-1 naar Hoogland.

De ballen worden loodzwaar, komen nauwelijks meer op. De tegenstanders zijn allemaal dikke zeventigers, bij vlagen nog razendsnel, dan is van bejaardentennis geen sprake. Naarmate de motregen echter blijft vallen worden reacties ook wat trager waarna er soms een zeiknatte bal neerdaalt die ik dan maar vreugdeloos laat lopen.

Op zo'n moment voel ik mij een bejaarde die rustig naar de baseline sloft, hevig verlangend naar zon, toverballen, zweetdruppels op mijn gerimpelde voorhoofd, snoeiharde volleys, onbereikbare aces en gekleurde tennisrokjes. Maar niets van dit alles. Ons team is zwaar gehandicapt. Henk-Jan geeft de pijp aan Maarten met een al weken opspelende bilspier, Raphael is aan beide ogen geholpen aan staar, mag niet spelen. Gerard reageert na een paar tikkies in de bovenkamer ook wat trager, maatje Wil krijgt de natte zware ballen haast niet meer over het net, moppert op zichzelf. Alleen jonge God Lex staat als reservespeler te popelen langs de kant, mag in de tweede ronde invallen voor Henk-Jan.

Bij uw stukkiesschrijver is de motivatie langzaam aan het wegebben. Slaat zowaar af en toe een wereldbal afgewisseld met belabberd schijtbakkentennis (vrij naar voetbaltrainer Gertjan Verbeek). In het clubhuis van Hoogland kom ik wat oud-voetballers tegen die sarcastisch vragen op dat Walking Football niks voor me is. Want als ze mij zo over de tennisbaan zien sjokken zou ik ook best rustig deze nieuwe vorm van veteranenvoetbal kunnen gaan beoefenen.

Après tennis (de derde helft) is echt treurig aan het worden als Raphael liedjes uit de vijftiger jaren begint te zingen. Hij heeft namelijk een cd met deze liedjes gekregen, wil laten horen welke er zoal opstaan. Hij zingt akelig vals uit 1957 'Ik sta op wacht' van Joop de Knegt en nog valser uit 1962 'Kokette Katinka' van duo De Spelbrekers. Als ik hoor dat de Hooglandse gastvrouw achter de bar Hannie heet zingt ie helemaal over de top 'Kiss me Hannie Hannie kiss me' ja, van wie ook alweer. Als het wordt opgezocht blijkt het 'Honey Honey' te zijn gezongen door Shirley Bassey in 1958. De schaal met de traditionele blokjes kaas, schijfjes lever en cervelaatworst gaat twee keer rond, is dan schoon leeg.

Volgende week ontvangen we de heren van LTC Volta waaronder de legendarische broertjes Houtveen thuis bij ons op de Heemskerklaan. Kees en Wim, beiden dik in de tachtig, zijn ondanks hun hoge leeftijd nog altijd actief. Maandag effe kijken of we een Automatische Externe Defibrillator (AED) hebben hangen!

Joop de Keijzer.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie