'Zo goed mogelijk kopiëren'

AMERSFOORT - Foto's van lang geleden uit een familiealbum maakt hij na, met dezelfde personen in exact dezelfde pose. Ted Kuijpers, geboren in 1942, bundelt deze serie portretten met de bijbehorende verhalen in een boek.

door Anne Vernooij

,,Ik ben een knutselaar", zegt Kuijpers. Met veel enthousiasme vertelt hij hoe zo'n gereconstrueerde foto tot stand komt. Hij laat een oude foto zien met daarop Jan (75) uit Amersfoort toen hij een jaar of vijf was. Kleuter Jan zit aan een tafeltje voor een schrootjeswand met een prikpen in zijn hand. Op de foto van Kuijpers zien we een oudere man in dezelfde omgeving, ook met een prikpen in zijn hand. De setting van de oude foto bouwt hij helemaal zelf na. Maar een foto namaken is lang niet altijd even gemakkelijk. Zo is de schrootjeswand bijvoorbeeld typerend voor die tijd. Maar hoe kom ik aan zo'n zelfde achtergrond met schrootjes, vroeg hij zich af. Toen Kuijpers bij Jan thuis kwam, zag hij een wand mét schrootjes in de kamer. Maar op de originele foto hangt een plank aan de wand. ,,Maar ja, in die wand mocht ik natuurlijk niet boren. Mijn vrouw en de vrouw van Jan hebben toen een plank vastgehouden voor de foto."

,,Echt meewerken"

,,Het leukst is als mensen echt mee gaan werken, en meedenken. Kuijpers struint vaak een eurowinkel uit de buurt af om oude kleding te kopen, en hij gaat op zoek naar meubels om alles zo echt mogelijk te laten lijken. Maar een zelfde bureautje met opstaand randje kon hij nergens vinden, dus heeft hij zelf een tafeltje gemaakt in zijn schuur, mét opstaand randje. ,,Hoe de onderkant en de achterkant eruit zien, dat maakt niet uit." Zijn tafeltje heeft in het echt maar hele korte poten, het rust op een paar kussens. ,,Het organisatorische gedeelte vind ik heel leuk, maar ook het verhaal uit die tijd. Er komt altijd iets leuks uit." Kuijpers interviewt de persoon op de foto en schrijft het verhaal vervolgens zelf op. Hieronder volgt een gedeelte van de tekst over het verhaal van Jan. Jan (75), gepensioneerd technisch medewerker bij de PTT, poseerde in 1943 voor de schoolfotograaf in de kleuterschool aan de Lange Beekstraat in Amersfoort. ,,Het was volop oorlogstijd en de Arnhemsestraat in Amersfoort was om één of andere reden gedeeltelijk afgezet met prikkeldraad en verboden toegang. Maar twee van mijn schoolvriendjes werden wel door de Duitse wachtposten toegelaten in het 'Sperrgebiet' omdat het zoontjes van een bekende NSB'er waren. En zo gebeurde het dat mijn twee schoolkameraadjes aan de ene kant, in het 'Sperrgebiet' mochten lopen, en ik aan de andere kant van het prikkeldraad naar de Röntgenstraat liep. Daar woonde ik met mijn ouders Reinier en Rieka, en mijn oudere zusje Dirkje. De Engelsen hadden het in de oorlog voorzien op de Duitsers die waren gelegerd in de Juliana van Stolberg-kazerne aan de Leusderweg en ze voerden regelmatig bombardementen op dat complex uit. We woonden daar vlakbij en ik hoor nog het fluitende geluid van de vallende bommen in mijn oren. Na de aanval gooiden de bommenwerpers hun brandstoftanks af en een keer is het gebeurd dat een nog halfvolle tank op een schuurtje bij een woonhuis in de Marconistraat terechtkwam en de twee bewoners levend verbrandden in de kerosinevlammen. Mijn vader moest er als Rode Kruis-medewerker gelijk op af om hulp te bieden. Geen wonder dat in onze hele straat in de voortuinen eenmansgaten gegraven waren zodat de Duitsers dekking konden zoeken bij aanvallen van de geallieerden.

'Agfa Clackie'

Kuijpers, zoon van een beroepsmilitair, woonde tijdens zijn jeugd in Leusden. Hij heeft zijn hele leven gefotografeerd. ,,Vroeger had ik een 'Agfa Clackie', de ouderen onder ons weten wel wat ik bedoel." Het toestel had twee standen, één voor bewolkt weer en één voor zon. Sinds zijn pensioen acht jaar geleden is hij lid van fotoclub Maarn. Van de serie van vijftien gereconstrueerde foto's met het verhaal van de hoofdpersoon erbij wil hij een boek gaan maken. Maar ook de 'Making of..' komt erin.