‘Niet lopen klagen, maar het gesprek zoeken’

Rotterdam, de NS en de vakbond. Die drie speelden een belangrijke rol in het leven van SP-lijsttrekker Geert Groeneveld (49). ,,Ik ben geboren in Rotterdam, een stad waar je merkt dat er gewerkt wordt”, verduidelijkt hij. ,,Amsterdam is ook wel leuk, maar dat is meer een Anton Pieckstad. Rotterdam is een werkstad zonder kapsones.” Zijn vader werkte bij de NS en was lid van de toenmalige vakbond NVV en zoon Geert trad zijn vader wat dat betreft in de voetsporen. ,,Ik was een jaar of vijftien toen we uit Rotterdam verhuisden en in Amersfoort terechtkwamen. Al voor mijn dienstplicht solliciteerde ik bij de NS en kon na die tijd meteen aan de slag. Ik ben in totaal achttien jaar machinist geweest.” Het was onvermijdelijk dat hij als machinist al snel in aanraking kwam met de vakbond. ,,De NS is een vakbondsbolwerk. Als je er nieuw binnenkwam, had je meteen vertegenwoordigers van drie vakbonden bij je cabine staan om lid te worden.” Hij werd niet alleen lid, maar nam ook al plaats in het bestuur. Ook ging hij deel uitmaken van de ondernemingsraad van de NS. ,,Ik ben altijd actief geweest. Dus niet lopen klagen, maar juist het gesprek zoeken en kijken wat je kunt veranderen.”

,,In die periode heb ik heel veel geleerd. Op sociaal vlak door de onderhandelingsgesprekken over bijvoorbeeld de CAO en het sluiten van compromissen. Je leert hoe de wereld in elkaar zit.” Met het politieke reilen en zeilen kwam hij in aanraking tijdens de strijd tegen de verzelfstandiging van de NS. ,,Vanuit vakbond en OR zijn we in de Tweede Kamer geweest om te pleiten tegen de verzelfstandiging, tevergeefs. Ik was erg teleurgesteld in de meeste politici: veel meel in de mond. Ze praten je naar de mond, maar uiteindelijk zeggen ze toch wat anders en stemmen ze nota bene voor de verzelfstandiging.” Bij één partij gold dat volgens Groeneveld niet: de SP. ,,Van alle mensen die we hebben gesproken, vond ik Remi Poppe degene die ons het meest serieus had genomen. Wat de SP tegen ons zei, werd ook gezegd in de Kamer.”

Vakbondsman Groeneveld besloot lid te worden van die partij. ,,Ik ben altijd betrokken geweest bij het sociale welzijn van mensen. Een extra argument om bij de SP te komen, was dat de partij buitenparlementair bezig is. Ze gaan dus veel de straat op, praten met mensen in de wijken en kijken of ze mensen kunnen organiseren. De gedachte daarachter is dat mensen zelf hun problemen kunnen oplossen en dat wij hen daarin ondersteunen.”

Nadat hij in 1998 lid was geworden, bleek in zijn eigen stad geen afdeling te zijn. ,,Daarom heb ik samen met Frits Schoenmaker en Phylis Wildeboer hier de partij opgericht. Ik was de eerste voorzitter”, glimlacht hij. ,,Zo ben ik er in gerold.” Inmiddels is hij raadslid en leidt hij als lijsttrekker zijn partij naar de gemeenteraadsverkiezingen. ,,Ik heb een visie hoe de wereld in elkaar zou moeten steken. Mensen moeten er voor elkaar zijn, op basis van gelijkwaardigheid. Als iets onrechtvaardig is, kan ik mij boos maken en dan wil ik er wat mee doen. Het blijft dus niet bij boosheid. Ook vind ik dat de sterkste schouders - in elk geval financieel - de zwaarste lasten dragen. Het kan niet zo zijn dat mensen hier in Nederland met al z’n luxe, in armoede leven.”

Iets waarover hij de afgelopen vier jaar heel boos is geweest, is dat een ambtenaar van de gemeente informatie heeft gelekt over het voorkeursrecht in Vathorst West. ,,Dat heeft ons als gemeente heel veel geld gekost, zo’n 10 miljoen euro. Doordat de projectontwikkelaars wisten dat de gemeente het voorkeursrecht zou gaan vestigen, kaapten zij de grond snel weg. De grondprijzen werden omhooggedreven en de projectontwikkelaars sponnen er garen bij. Dat geld had mooi ingezet kunnen worden om sociale woningbouw te verwezenlijken of voor wijkwelzijn of noem maar op. Desnoods was het gebruikt voor de ijsbaan, maar het is echt niet te verteren dat het geld is verdwenen in de zakken van projectontwikkelaars.”