Slabje bij ieder hapje

De komende maanden weer veel kunst en cultuur in mijn agenda dus is ook het borrelseizoen aangebroken. Uw columnist is weer van de partij op tal van presentaties, exposities, openingen en recepties.

De eerste uitnodiging was een boekpresentatie in Brasserie Royal Kroonenburg van mijn lieftallige collega bij De Stad Amersfoort, Nechamah Mayer-Hirsch. Een bundeling van haar artikelen resulteerde in een fraai boekwerk met de titel ‘Verhalen uit Joods Amersfoort’. Als ik gezellig sta na te babbelen met haar man Rob komt een serveerster langs met toastjes die net iets te groot waren om in één keer in je mond te stoppen.

U raadt het al, hij breekt en valt in stukjes op de grond. Het plakje ossenworst blijft aan mijn lip hangen. Omdat ik in de andere hand een glas rode wijn had, kon ik niet anders doen dan dit ongemak te laten passeren. De serveerster is er als de kippen bij en ruimt de kruimels op, terwijl ik nog wat punnik tussen mijn tanden waar een sliertje worst heel irritant in mijn gebit is blijven steken.

De volgend dag bij de opening van de schitterende expositie ‘Kunst Werkt’ door Siesta (een absolute aanrader) aan de Brabantsestraat. In de kantoorvleugel van de Erdal fabriek stond ik al om 12 uur aan een glaasje rode wijn. Ik vergeet echter het stukje kauwgom uit mijn mond te halen en het valt in dat wijnglas. Met mijn wijsvinger probeer ik het kauwgompje omhoog te halen maar als omstanders naar mij staan te gluren, besluit ik het glas met kauwgommetje in een keer leeg te drinken. Ik verslik me en ik sproei rode wijn door de zaal. Gelukkig niet over kleding maar op een vitrine die ik vliegensvlug met mijn zakdoek schoonveeg.

Die dag was er ook de opening om 16.00 uur van de tentoonstelling in Kunsthal KadE vijf maal van Lieshout (Atelier van Lieshout, Dirk/Erik/Lotje en Lotte). Tijdens de inleidende speech van hoofdcurator Robbert Roos gaat een charmante medewerkster van KadE Café rond met kleine hapjes en ik pak een stevige prikker met bolletjes mozzarella en stukjes gedroogde tomaat. In plaats van de lekkernij horizontaal van links naar rechts eraf te bijten, steek ik hem in één keer in de mond en prik in mijn amandelen die nu nog gevoelig zijn als ik slik.

Het gaat ook bijna altijd fout met satéstokjes dus deze schrijvende ezel stoot zich, door zijn gulzigheid, nog steeds met enige regelmaat aan dezelfde steen.

Het afgelopen feestweekend is het meegevallen. Alleen tijdens eetfestijn Het Bacchanaal doopte ik mijn elleboog in de rode linzensoep van mijn buurvrouw. Zo druk was het aan ons tafeltje.Van een echt Bacchanaal (woest drinkgelag/losbandige drinkpartij) was overigens geen sprake, anders had deze column er heel anders uitgezien!

Als ik vrijdag op de Zonnehof Armando’s tachtigste verjaardag ga vieren, neem ik mij voor om uiterst zorgvuldig de mij aangeboden amuses te nuttigen. Een slabbetje meenemen behoort ook tot de mogelijkheden als iemand het tenminste om mijn nek wil knopen.

Een hele zorg minder is de witte broek, ingeruild voor een donkere pantalon, daarop vallen knoeivlekken niet zo snel op.

Ik stop want ik moet mijn prijs in de staatsloterij gaan ophalen. Er is een prijs gevallen op mijn 1/5 lot, maar eigenlijk durf ik niet bij winkelier Brundel in Hoogland naar binnen om die 1 euro(!) in ontvangst te nemen.