‘Ik blijf Hooglandervener in hart en ziel’

Vanaf de oprichting was Geurt Hilhorst secretaris van de belangenvereniging. ,,Vijf jaar geleden heb ik gezegd ‘Ik ga net zo lang door tot ik Amersfoort word’.’’ Hij vindt het na 23 jaar ook de hoogste tijd het stokje over te dragen aan een jongere generatie. ,,Ik heb vier voorzitters meegemaakt, een stuk of vijf burgemeesters en tientallen wethouders. Je moet een keer weg.’’

Tien jaar geleden stopte hij met het boerenwerk. Hilhorst had een bedrijf met honderd melkkoeien. ,,Ik wilde leuke dingen gaan doen.’’ Hij richtte in 1998 een deel van de boerderij in als Duysthuisje. Hij stelt die accommodatie beschikbaar voor tal van bijeenkomsten. De komende tijd wil Hilhorst een aantal van zijn bestuursfuncties neerleggen. ,,Ik loop al tien jaar een beetje op m’n tenen.’’ Behalve als bestuurslid van de Belangenvereniging Hooglanderveen stopt hij ook als secretaris van de Seniorenraad Amersfoort. ,,En ik stop ook bij het Waterschap.’’ Hilhorst is ook al tien jaar betrokken geweest bij de bouw van de oecumenische Veenkerk, maar ook hier lijkt het einde in zicht. ,,Maandag is de voorbereiding van de aanbesteding van de bouw.’’

Hilhorst was begin 1985 betrokken bij de oprichting van de belangenvereniging. De belangenverenging was de opvolger van de dorpsraad, die na de annexatie van Hoogland in 1974 in Hoogland en Hooglanderveen werd ingesteld. ,,De belangenvereniging was een initiatief van de gemeenteraad. We krijgen subsidie en er moet naar ons worden geluisterd.’’ Maar een belangenvereniging krijgt niet altijd zijn zin. ,,Je moet je plek ook weten. Je kunt niet alles naar je hand kunt zetten. Het blijft schipperen.’’

Hilhorst verzet zich tegen het beeld dat de belangenvereniging een verlengstuk zou zijn van de gemeente. In de contacten met de gemeente heeft Hilhorst altijd gekozen voor een praktische insteek. ,,Je kunt overal wel tegen zijn, maar dan praat je ook niet mee.’’ Lastig is ook dat een belangenvereniging er rekening mee moet houden dat de hele bevolking wordt vertegenwoordigt. ,,En binnen het dorp heb je verschillende meningen.’’

Hij ergert zich soms aan de traagheid van het politiek proces. ,,Je moet blijven zeuren tot vervelends toe bij de politiek en de wethouders. Ze doen niks vanzelf. Sommige dingen duren tien jaar.’’ Een voorbeeld van dat laatste zijn de zogenaamde dorpspoorten die straks bij de hoofdingangen van Hooglanderveen komen te staan. Het gaat om ongeveer tien borden. In 1997 was wethouder Bert van der Werff al razend enthousiast over die dorpspoorten. ,,Maar de gemeente wilde ze niet meer plaatsen omdat ze geen wettelijke basis hadden.’’ Bij zijn afscheid op 31 maart hoopt Hilhorst dat er eindelijk een model van zo’n dorpspoort kan worden gepresenteerd.

Toen de belangenvereniging werd opgericht, telde Hooglanderveen 1600 inwoners. ,,Het was een hechte gemeenschap met daaromheen 500 hectare buitengebied,’’ vertelt Hilhorst. De belangenvereniging maakte zich in de beginjaren sterk voor woningbouw in het dorp. ,,Hooglanderveen werd een ouderendorpje. De jeugd trok weg. Alles ging naar de bliksem.’’ Extra woningen waren belangrijk om de jeugd uit Hooglanderveen in het dorp te houden en om de plaatselijke middenstand te versterken. ,,Het hele dorp schreeuwde om woningbouw. Met veel lobbywerk bij de gemeente zijn er een paar honderd woningen gebouwd.’’ Als argument tegen woningbouw, riepen de gemeente en de provincie dat het landschap niet versnipperd mocht worden. Dat steekt Hilhorst. ,,Enkele jaren later mochten er wel 11.000 woningen in Vathorst worden gebouwd. Ik ben een beetje cynisch geworden over de politiek, zoals zoveel Hooglanderveners. Die 11.000 woningen hadden wij ook wel willen hebben, maar dan gefaseerd over 200 jaar.’’

Aanvankelijk werd de belangenvereniging ook betrokken bij de woningtoewijzing. In het dorp had de SCW honderd huurwoningen. ,,Wij mochten de woningtoewijzing doen aan Hooglanderveners.’’ In de jaren negentig werd de woningtoewijzing overgenomen door de corporaties. Het kwam de leefbaarheid in het dorp niet ten goede dat er zoveel mensen van buiten in Hooglanderveen kwamen wonen, vindt Hilhorst. ,,Het vervolg op de woningbouw is dat we straatnamen mochten indienen. Daardoor konden een aantal Hooglanderveners worden vernoemd. ,,Goed voor de herkenbaarheid en identiteit van het dorp,’’ denkt Hilhorst.

Een van de vervelendste dingen voor de BVH was de komst van een woonwagenkamp aan de Wouter van Dijklaan. ,,We mochten alleen honderd woningen bouwen als er een woonwagenkamp zou komen.’’ Het woonwagenkamp was geen succes. De zaak liep uit de hand en het dorp en de belangenvereniging keerde zich tegen het kampje. De BHV coördineerde de acties. ,,Binnen twee jaar hadden we het kamp weg.’’ Hilhorst noemt ook andere successen. ,,Wat we hard gespeeld hebben, is dat we het station niet binnen het dorp wilden hebben. Door goed overleg hebben we voorkomen dat er drie hotspots zouden komen voor de opvang van daklozen in Hooglanderveen. De tennisdrôme bij De Dissel is ook niet doorgegaan. En een kantorentoren in Vathorst is in plaats van 100 meter 56 meter hoog geworden.’’

De bereikbaarheid van Hooglanderveen is heel slecht geworden, vindt hij. ,,Het is een dilemma voor de BVH. Je wilt goed bereikbaar zijn, maar er moet ook niet te veel sluipverkeer komen.’’

Groene Zoom

Dat Vathorst werd uitgekozen als Vinex-locatie kwam als donderslag bij heldere hemel. ,,Ze kozen niet voor Hoogland West of voor de Leusderhei, omdat Vathorst aan het spoor lag.’’ De komst van Vathorst heeft Hooglanderveen veranderd. ,,Er is gewoon 500 hectare aan weiland verdwenen. Zo’n dertig boerengezinnen zijn vertrokken, gedeporteerd zal ik bijna zeggen.’’ Andere dingen zijn hetzelfde gebleven. ,,De kern van Hooglanderveen is over. De mentaliteit ook nog een beetje. Hooglanderveners zijn eensgezind en zeer behulpzaam. Er zijn altijd vrijwilligers en mensen die zich inzetten voor de leefbaarheid en elke maand is er de Hooglandervener Informatie Krant (HIK).’’

Vathorst is niet alleen een last voor Hooglanderveen, benadrukt Hilhorst. Het betekende ook een impuls voor de middenstand in Hooglanderveen en het dorp kreeg een aantal nieuwe voorzieningen zoals een nieuw dorpshuis en een nieuwe accommodatie voor de voetbalclub. ,,En er komt een nieuwe Boni-supermarkt tegenover het bejaardentehuis. Dat zijn de zegeningen van Vathorst’’, weet Hilhorst.

De Groene Zoom is een bron van frustratie. ,,Er zou veel meer groen om het dorp heenkomen, zeker aan de zuidkant van het dorp. Dat is echt mislukt. Nu ligt er een schaamstukje groen.’’ In 1999 werd het bestemmingsplan Vathorst goedgekeurd. Het gebied was één grote witte vlek. In een motie werd vastgelegd dat er 40 hectare Groene Zoom rond Hooglanderveen zou komen. Tien hectare daarvan was bestemd voor woningbouw. Dertig hectare mocht worden gebruikt voor ‘geplande voorzieningen’. ,,Die twee woorden hadden niet in die motie gemoeten’’, zegt Hilhorst nu. In de Groene Zoom kwamen de voetbalvelden, het dorpshuis, de hockeyvelden en de skatebaan. ,,Het OBV beschouwde de Groene Zoom als dertig hectare waar geen woningen zouden komen.’’ Juridisch viel er weinig tegen te doen, maar erg groen was de zoom niet. ,,Bij velen in Hooglanderveen voldoet de Groene Zoom niet aan het verwachtingspatroon en zeker niet aan wat meneer Ashok Ballothra heeft beloofd in de ontwikkelingsvisie Hooglanderveen’’, zegt Hilhorst cynisch.

Geurt Hilhorst gaat niet op zijn lauweren rusten. Zo is hij al tien jaar schipper bij De Waterlijn en speelt hij de trombone in de showband en het dweilorkest De Turfstampers en wil hij dat ook blijven doen. Hilhorst doet ook de ledenadministratie voor de kerk. ,,Alle nieuwe Vathorsters komen bij mij in de computer.’’ In de toekomst wil hij zich sterk blijven maken voor Hooglanderveen. Hij denkt een eigen televisiekanaal voor Hooglanderveen en een website. ,,Er komt glasvezel in Hooglanderveen en dat biedt mogelijkheden voor een eigen dorpskanaal met televisienieuws uit Hooglanderveen of met een kabelkrant.’’