Doris Netten houdt van voetbal

AMERSFOORT - De 52-jarige Amersfoorter Doris Netten is iemand die het voetbalgebeuren perfect kan analyseren. Het liefst doet hij dit op de achtergrond. In een boeiend gesprek vertelt de rasechte HVC-er hoe hij de voetbalsport beleeft in Amersfoort.

door Willem van Veluw

De talentvolle spitsspeler Doris Netten begon pas laat te voetballen bij HVC. Zijn ouders waren er absoluut op tegen dat hij de drukke weg naar het sportpark Birkhoven zou oversteken. Door de toenmalige trainer Hans Croon werd hij na veel gesprekken en grote sinterklaascadeaus overgehaald om toch voor de roodwitten te gaan spelen. In de succesvolle junioren A-1 werd Doris al snel topscorer en er volgden in korte tijd aanbiedingen van betaalde clubs. De spits ging hier niet op in want hij had een grote hekel aan trainen. Ondanks zijn vele prachtige doelpunten kwam hij onder de succesvolle HVC-trainers Siem Sleeking en Bennie Marcus vaak in het tweede elftal terecht. ,,Met spelers als Gerard Paschedag, Emo Drenth en de gebroeders Vruchteveen hadden wij een geweldig team dat nu zo bovenin de vierde klasse zou kunnen meedraaien”, vertelt Doris enthousiast. ,,In dit team wist ik er 52 in te schieten ondanks heel weinig training. Ik voelde dit als zonde van mijn tijd en vond de gezelligheid in de kantine veel belangrijker. Door een ernstige ziekte (een tumor in het gezicht) kwam er op 38-jarige leeftijd een abrupt einde aan het actieve voetballen.”

Na een langdurige operatie en revalidatieperiode kwam de bescheiden Doris er weer bovenop en werd hij in 2002 door een groep echte clubmensen gevraagd om de club die op de rand van afgrond stond weer gezond te maken. Naast zijn grote vriend Piet Struijk (trainer) werd Netten elftalleider en vervaardigde tevens uitstekende wedstrijdanalyses van de komende tegenstander. Groot was de verbazing van de spelersgroep toen Doris ondanks zijn gezichtsbeperkingen in het kampioensjaar diverse keren voor het bord ging staan voor de wedstrijdbespreking. ,,Dit was een geweldige overwinning op mezelf”, zegt Netten emotioneel. ,,Door die vervelende ziekte is mijn gezicht wat scheef gaan staan. Vaak had ik de indruk dat mensen mij bewust gingen ontlopen en me niet durfden aan te spreken. Ook ben ik geweldig trots dat ik met Piet Struijk en de echte clubmensen zoals Meinie Verwoerd en John Olthof de club weer in een beter vaarwater heb kunnen brengen. Met een aantrekkende jeugd en het nieuwe A1- team ziet de toekomst er weer beter uit voor de club.”

Het Amersfoortse voetbal volgt Doris Netten met veel plezier vanaf de achtergrond. ,,Doordat ik geen functie meer heb bij mijn cluppie HVC kan ik ook eens bij een andere club gaan kijken. Veel respect heb ik voor de trainers. Vaak moeten zij met een beperkte spelersgroep resultaten neerzetten waarvan de verwachtingen niet realistisch zijn. Het zou mooi zijn als het bedrijfsleven nu eens geld in het voetballen gaat steken waardoor onze stad eindelijk op hoofdklasseniveau kan meedoen. Als ik zo nu en dan bij Quick ga kijken en zie op wat voor een fantastische manier Jeroen Peters en Jan van Leijenhorst bezig zijn met de spelersgroep, dan moet de hoofdklasse voor Quick haalbaar zijn in de komende jaren.”