Puurheid van muziek en woorden

7 november 2007 om 00:00 Nieuws

BINNENSTAD - Het decor heeft weinig om handen, bij muziekprogramma ‘Roos van jou mond’. Maar juist deze simpelheid was de kracht achter de première van de Amersfoortse Niki Romijn in theater De Lieve Vrouw op woensdag 31 oktober.

door Nannette Sibinga

De charme van de Zuid-Afrikaanse taal, Romijns fragiele stem en de diepe klanken van bassist Erik Robaard op de achtergrond vloeien samen alsof het niet anders kan. Singer / songwriter Niki Romijn geeft de Zuid-Afrikaanse dichter Ingrid Jonker alle lof voor het vinden van haar ware passie.

Na het lezen van Jonkers gedicht ‘Korreltjie sand’ was Romijn verkocht. Nadat Romijn vervolgens een biografie van de dichter las, wist ze zeker dat ze iets met haar teksten wilde doen. Voornamelijk werkzaam op het gebied van musical en commerciële producties wist de zangeres dat zij muziek onder deze woorden móest zetten. Een jaar later was het muziekprogramma geboren.

Ingrid Jonker was een Zuid-Afrikaanse (1933) die op gespannen voet met haar vader leefde en het al op jonge leeftijd zonder moeder moest doen. Hoewel zij fijne herinneringen aan haar jeugd heeft, raakt zij het spoor steeds meer bijster zodra zij volwassen wordt. Romijn heeft voor haar programma een selectie gemaakt uit drie gedichtenbundels, waarbij zij op verschillende momenten summier wat toelichting geeft.

Het lijkt wel een intiem gesprek die Romijn met haar toeschouwers voert, een persoonlijk relaas over haar verbintenis met de Zuid-Afrikaanse vrouw.

Mede door de sfeervolle theaterzaal van De Lieve Vrouw komt dit gevoel goed tot uiting. Veelal zit Romijn achter de piano, zo nu en dan staat zij op een kleine verhoging.

De zangeres brengt de liedjes klein. Er is weinig opsmuk, slechts de begeleiding van de piano en de bas leiden haar breekbare maar krachtige stem. Door kleine aanvullingen zoals geluidsfragmenten op de achtergrond of een kort beeldmoment wordt het stuk versierd. Zo laat Romijn bepaalde thema’s terugkomen die Jonker meerdere malen aan doet in haar teksten en daar verwijst de zangeres ook naar.

Maar doordat er zo weinig afleiding is op het toneel, is de aandacht sterk op de Zuid-Afrikaanse tekst gericht. Hierdoor is het niet verwonderlijk dat men zich meermaals afvraagt wat er nu precies gezegd wordt. Want ondanks de schoonheid van Romijns muzikale vertolking is het vaak onduidelijk wát zij zingt. Een mooie projectie op het grote beelddoek achter haar met een aantal zinnen tijdens elk liedje was misschien welkom geweest.

Uiteindelijk is het niet van levensbelang dat de toeschouwer letterlijk volgt wat Romijn hem brengt. Door haar eerlijkheid en de pure houding waarmee Romijn en Robaard op het podium staan, is het moeilijk om niet geraakt te worden door ‘Roos van jou mond’.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie