Verbazing, verwarring en verwondering

AMERSFOORT - Jelle de Bruijn interesseert zich voor mooie beelden ,,in de breedste zin van het woord. Als iemand z’n brommerhelm ophoudt in de supermarkt vind ik dat geweldig. Dan zou ik hem het liefst willen achtervolgen. Of als ik op het station mensen om me heen zie.”

door Ellen de Jong

Voor zijn expositie ‘Een combinatie van factoren’ heeft hij al een tijdlang ideeën. ,,Vanuit m’n achtergrond, ik ben één van de oprichters van het kunstenaars- en theatercollectief de Spullenmannen, en actief bij Stichting Absurd Nederland heb ik veel van doen met het maken van verbazing, het zaaien van verwarring en het kweken van verwondering en ik hoop dat mijn werk dat doet. “

Jelle zit in zijn zelf bedachte ‘Winkelwagenstoel’ met uitzicht op zijn serie tennisballen, die geplakt en warrig gerangschikt zijn en gevangen worden gehouden in een oude vergulde lijst. ,,Ik heb ze op de rommelmarkt gekocht waar ik als Spullenman veelvuldig kom, en het leek me een leuk idee ze te omlijsten. Vraag niet hoe zo’n idee ontstond. Het is gebaseerd op de 3D figuren die we kennen uit de boeken. Dat zijn van die 3D platen die je voor je moet houden en als je dan goed kijkt zie je er iets in opdoemen. Mij is dat nooit gelukt maar het leek me geweldig om dat te suggereren. Hier komt dan het absurde en verwarrende om de hoek kijken. Als mensen ervoor staan, lang ingespannen kijken, in de hoop er iets in te zien. Maar het is niets, het is gewoon wat het is maar ik noem het kunstwerk in navolging van wat er feitelijk ook gebeurt ‘Man kijkt ingespannen naar schilderij’. ‘Ridder op paard’ toont een verzameling imposante cassettebandjes schots en scheef, naast en op elkaar opgeplakt, eveneens in een lijst gehuld. ,,Ik heb er een soort uitleg bijgeschreven met aandachtspunten eindigend met de zin: Succes, en als je de verborgen afbeelding niet ziet, jammer dan, mij is het tot op heden ook nog niet gelukt?Het is puur een grap. Maar hij doet het goed bij de toeschouwer. De bepaalde ligging van de tennisballen heb ik bedacht, ik ben er één op gaan plakken en ik probeerde ze zo te leggen dat er geen één hetzelfde lag en dat geldt ook voor de cassettebandjes. Je staat dan bijna te boetseren van: deze hier of die daar.”

Zijn verlichte ‘Rasplampen’, een drietal raspen die geraffineerd licht verspreiden, en een strijkbout die met een mobieltje verbonden is, de ‘Strijk-O-Foon’, zijn ook weer vondsten. ,,Je kan er echt mee bellen, het lijkt me geweldig om dat in de trein te doen en als ie dan overgaat dat je dan gewoon een strijkijzer opneemt. Dat is die verbazing en verwarring weer.” Hoogtepunt in deze ruimte met beelden is ‘Hooi in een speldberg.’

,,Op een piepschuimblok heb ik 150000 spelden gelijmd. Laag voor laag. Ook hier lukt het niet een speld in een hooiberg te zoeken.”

Tot 23 juni. Artotheek, Zonnehof 4a. Zie ook www.stadsgalerij.nl.