‘Op naar de zestig medailles!’

AMERSFOORT - ,,Ik vind lopen gewoon lekker”, verklaart de 71-jarige Joke Tomassen. Voor de 55e keer loopt ze dit jaar mee met de Amersfoortse Avondvierdaagse.

,,Eerst zei ik: na de veertigste deelname stop ik ermee”, zegt Joke Tomassen. ,,Maar toen kreeg ik toch de kriebels in mijn buik. Ik kon het niet laten. Ik besloot: ik ga door tot de vijftigste. Inmiddels houd ik mezelf voor, dat ik na zestig keer stop met de avondvierdaagse. Maar ja, je weet het nooit...” Haar medailles legt Tomassen netjes op volgorde. ,,Ik heb ze allemaal nog”, zegt ze, terwijl ze bijna liefkozend de gekleurde lintjes recht strijkt. ,,Het betekent heel wat voor me. Ik ben er best een beetje trots op.”

Joke Tomassen was 15 jaar toen ze voor het eerst meedeed aan de Avondvierdaagse. ,,Mijn man Peter liep toen ook mee. Hij was tamboer bij de Koninklijke Amersfoortse Muziek Vereniging. Wij hadden toen nog geen verkering, dat kwam later pas. Ik vond het meteen leuk en gezellig om mee te lopen.” Na die eerste keer verscheen Tomassen voortaan elk jaar aan de start van de Avondvierdaagse. Slechts eenmaal moest ze wegens omstandigheden verstek laten gaan.

Tomassen ontmoette in de loop der jaren verschillende deelnemers, met wie ze de zestig kilometers samen op liep. ,,Soms liep je met een clubje. Na afloop ging je samen lekker een borreltje drinken.” Het is die gezelligheid waardoor Joke elk jaar weer in de benen gaat. ,,Ik verheug mij er altijd enorm op. Het zijn echt Amersfoortse dagen. Je hoort erbij, je kent veel mensen. De laatste dag groet je elkaar: ‘Tot volgend jaar!’ Ik ken iemand die, ook al is hij verhuisd, elk jaar nog in Amersfoort meeloopt.”

Toch vond Tomassen het vroeger nóg gezelliger. ,,Er liepen toen meer groepen mee, zoals verenigingen, clubs en militairen. Je hoorde toen wel eens een liedje zingen. Nu zingt de jeugd wel, dat is waar. Maar er zijn niet meer zoveel ouderen die zestig kilometer lopen in vier dagen. Weinig vrouwen van mijn leeftijd lopen die afstand. De mensen met wie ik vroeger mee liep, die zijn er bijna allemaal mee gestopt. Ik ken er verder maar één die 55 keer heeft meegedaan.”

Van blaren of blessures heeft Joke Tomassen nooit last gehad. ,,Ik had wel eens een blauwe nagel, maar daar bleef het bij.” Van tevoren traint ze niet. ,,Ik heb wel altijd gesport. Ik zat vroeger op volleybal. Ik loop nog altijd veel. Stijf ben ik gelukkig nog totaal niet.” Tomassen vindt de Avondvierdaagse de ene dag niet zwaarder dan de andere. ,,Natuurlijk ligt je tempo de ene keer wat hoger dan de andere. Soms heb je een beetje last van spierpijn”, geeft ze toe.

Peter Tomassen, de man van Joke, deed in zijn jonge jaren zo’n vijftien keer mee aan de Avondvierdaagse. Dit jaar regelde hij een verrassing voor zijn vrouw. ,,Ik heb bij kledingzaak Wim Jaquet voor haar een shirt geregeld, met ‘55 x 4-daagse’ erop. Ik heb het heel goed stil weten te houden, dus mijn vrouw wist van niets.” Voor Joke Tomassen was het ere-shirt inderdaad een grote verassing en ze draagt het dan ook met gepaste trots. ,,Op naar de zestig medailles!” lacht ze strijdlustig.