Heerlijk avondje dammen

AMERSFOORT - Pepernoten, pepernoten, ze waren in overvloed aanwezig. Waren ze niet aan de bar, dan waren ze wel via de damborden op te peuzelen. Vooral in de partij tussen Henk Smits en Gerrit van Maanen was het smullen geblazen. Henk opende goed hoewel hij op den duur wel te kampen had met een opgesloten korte vleugel. Nadat Gerrit een drie om drie ruil had opengezet kon Henk zich losweken. Maar hij verzuimde dit. Daarna werd er flink met strooigoed gesmeten. Gerrit werd verrast met een twee om twee doorbraak. Noodgedwongen moest hij een schijfje offeren om het damhalen te voorkomen. Maar het was niet voor niets aan de vooravond van Sinterklaas: Henk maakte tot 2 keer toe een fout waardoor Gerrit evenzoveel keren een schijfje kon oppeuzelen. En plots stond hij dus een schijfje voor en was het daarna gelopen koers.

Tegen good old Sil Bralts kreeg Cees Strooper al snel positioneel voordeel in de zin van een veel evenwichtiger schijvenverdeling. Daardoor slaagde hij er in op beide vleugels controle te hebben. Toch verweerde onze penningmeester zich prima, want hij slaagde er in zijn logge linkervleugel te activeren. Lang was onduidelijk of het voordeel van Cees voldoende zou zijn. Nadat hij aan Sil een dure damcombinatie aanbood, kon hij zich niet beheersen. Hij wilde die pepernoten wel eens proeven, nam de combinatie, maar moest meteen daarna constateren dat zijn dam zou worden afgenomen, inclusief een vrije doortocht richting dam voor zijn tegenstander. Daarop vond Sil het welletjes.

Voorts nam Hans Mulder In de opening te snel een ruil naar voren, waar het beter was geweest te wachten. Tegenstander Gerrit de Bruijn had dan na een paar zetten een keus moeten maken. Na deze ruil kwam Gerrit tijdelijk een schijf voor. Toen Hans deze schijf terug won, had hij de mogelijkheid om het op een betere en actievere manier te doen. Nu kreeg Gerrit de mogelijkheid zijn schijven goed te ontwikkelen. Nadat Hans enige zetten later een dreiging overzag kwam zijn stelling zo onder druk dat er nog weinig eer was te behalen.

In een razend tempo boekte Marcel tempovoordeel en stootte met de troepen naar voren. Wel oppassen dat de voorposten voldoende back-up hadden en in de aanval. De formaties van tegenstander Piet Bottenheft raakten langzaam op doordat hij veel afruilde. Marcel hield goed de druk op de stelling en bracht Piet tot aan de rand van de afgrond. Het was een matter of time en de stand liep voor Piet helemaal vast. Eén kleine onoplettendheid van Marcel gaf Piet de kans om uit de omklemming te ruilen en in een keer de stand weer in evenwicht te brengen en af te koersen naar remise. De pepernoten smaakten Marcel deze avond dus minder!

Die smaak had ook Harry de Waard. In een uiterst spannend flankspelgevecht met Mark Klein Kranenbarg ging de stelling in de 2e helft van de partij over in ,,licht'' klassiek. Het was verre van duidelijk wie er beter stond. Een positiezet van Mark zag er dubieus uit, maar Harry wist er niet optimaal van te profiteren. Daarna kwam er ineens zand in de machine van Harry en kraakte zijn stelling. In het late middenspel kreeg Mark ineens lucht en de kans om door de barrière van zijn tegenstander heen te breken. Ook al tructe Harry met een schijfoffer, Mark hield zijn hoofd koel en speelde de rest koelbloedig uit.

De Bruijn - Mulder 2-0; Everloo - Bottenheft 1-1; Bralts - Strooper 0-2; Smits - Van Maanen 0-2; Klein Kranenbarg - De Waard 2-0.