Afbeelding
Politie.nl

Politieblog: 'Alleen dreigen met het stroomstootwapen was al genoeg'

28 maart 2018 om 12:44 lokaal

AMERSFOORT De nachtdienst van wijkagent horeca Peter (40) loopt uit de hand als hij een lastige groep stappers beveelt om het uitgaanscentrum te verlaten. De vlam slaat in de pan en er ontstaat een chaotische en heftige vechtpartij waarbij Peters collega Bente bijna wordt gewurgd. Dreigen met het stroomstootwapen maakt in één klap een einde aan de explosie van geweld. ,,Als we het stroomstootwapen niet hadden gehad, waren ze maar doorgegaan en had ik mijn vuurwapen moeten trekken om Bente te helpen. Dan was het anders afgelopen."

Peter (40) is agent sinds zijn achttiende. Hij wilde altijd al bij de politie. ,,Mijn vader is gepensioneerd rechercheur. Op verjaardagen vertelden zijn collega's altijd de mooiste verhalen waarvan ik dacht: 'dat wil ik ook.' Ook mijn broer is politieman." Sinds 2017 is Peter wijkagent horeca in Amersfoort. Op politie.nl vertelt hij over het uitgaansgeweld waarbij een agente gewond raakte.

,,In de nacht van vrijdag op zaterdag zorgt een groep twintigers voor overlast. Verschillende portiers weigeren ze aan de deur. 'Laten we het leuk houden', waarschuw ik ze na een melding uit een kroeg. De grootste druktemaker is hyper, maar niet agressief. Een uur later is er opnieuw gedoe. Iemand heeft met een glas gegooid. Samen met drie collega's ga ik erheen. We sturen ze naar huis, onze motoragent rijdt op afstand mee.

Dan komt de melding dat iemand uit de groep een ruit heeft ingegooid. Een getuige wijst: 'Het was dat meisje in de witte jas.' Ik zet mijn bodycam aan. We confronteren de groep met zijn vieren. Ik zeg: 'Het is al de hele avond gedoe met jullie. Wie heeft die steen gegooid? Anders houden we de dame in de witte jas aan.' De dame in kwestie loopt langzaam weg, ik fiets naar haar toe. Haar vriend dringt zich op, ik zeg dat hij zich er niet mee bemoeien. Ze hebben een strafbaar feit begaan en wij hebben genoeg waarschuwingen gegeven. Dan gaat het mis. De vriend komt op me af, ik duw hem weg en hij ontploft."
 

SLAGVELD ,,Het is heel eng. We gaan in één tel van nul naar honderd op de schaal van geweld. De jongen haalt vol naar me uit, de vrouw wordt helemaal gek en in ene lig ik op de grond. Het enige wat ik denk is: opstaan, opstaan. Op de grond ben je het meest kwetsbaar. Als ik weer sta, is het een slagveld: zo veel geweld en geschreeuw. Normaal gesproken pak je in een crisissituatie een moment om het overzicht te krijgen maar ik heb niet eens tijd om de noodknop op de porto in te drukken. De adrenaline schiet omhoog, ik ga 'kokeren', mijn zichtveld wordt heel klein en ik zie alleen gevaar. Ik zit in de overlevingsmodus."
 

ALARMBELLEN ,,Ik zie hoe ze met zijn tweeën bovenop collega Bente liggen en alle alarmbellen gaan af. Ik heb maar één gedachte: Bente moet opstaan anders doen ze haar iets ernstigs aan. Ik handel instinctief en probeer ze van haar af te krijgen. De andere twee collega's doen precies hetzelfde. Als wij haar willen ontzetten, probeert een andere man ons dat te beletten. Hij duwt me eraf en slaat me vol met zijn vuist in mijn gezicht. Hij rent als een dolle in het rond en deelt zo veel mogelijk trappen en klappen uit. De stoppen zijn bij hem doorgeslagen."

KEUZE ,,Dan is er even een seconde dat we niet worden belaagd. Bente weet met moeite op te staan. Dat is het moment dat ik een keuze kan maken. Tot die tijd stond mijn lichaam in de automatische piloot. In een fractie van een seconde realiseer ik me dat doorgaan met vuisten geen zin heeft. Deze mensen zijn onder invloed. Er is een ander geweldsmiddel nodig. Pepperspray heeft geen zin. Ik besef me: het stroomstootwapen, hier hebben we hem voor. Ik wil niet meer fysiek vechten, ik wil afstand. En dan is het vuurwapen nog niet nodig."
 

HERSENSCHUDDING Ik schreeuw heel hard: 'taser!' naar de jongens. Met drie man tegelijk trekken we het felgele wapen en richten dat op onze belagers. Zes rode laserpuntjes en drie felle ledlampen zetten hen in de schijnwerpers. We schreeuwen: 'Op de grond, liggen!' In één keer staakt het verzet. Iedereen luistert. Ze gaan op de grond liggen. Een last valt van mijn schouders: we hebben de controle terug. Zojuist toegesnelde collega's houden de verdachten aan en slaan ze in de boeien, wij bekommeren ons om Bente die hevig bloedt aan haar hoofd. Achteraf blijkt ze een zware hersenschudding te hebben."
 

,,Na afloop ben ik zo ontzettend blij dat we door de pilot het stroomstootwapen hebben. Er ging zo veel kracht vanuit. Door de felle lampen en de laserlichtjes was het meteen duidelijk dat we dit geweldsmiddel gingen inzetten. Het zwarte vuurwapen hadden ze in de chaos niet meteen gezien. Hoe doorgedraaid ze ook waren, ze waren zo bang voor stroom dat ze meteen ophielden. Ik heb echt vertrouwen in dit wapen."


,,Als ik het stroomstootwapen niet had gehad, had ik honderd procent zeker mijn vuurwapen gebruikt. Niet om mee te dreigen, maar om de man uit te schakelen die ons constant belette Bente te helpen. Dan was het noodweer geweest: mijn collega werd verwurgd. Zonder stroomstootwapen was schieten de enige manier geweest om Bente te redden."


,,In de horeca weet je dat je te maken hebt met het meest lastige publiek: namelijk met mensen onder invloed van drank en drugs. Een klap of een trap hoort erbij. Maar willens en wetens agenten het licht uit de ogen slaan, is van een andere orde. Gelukkig is dit een incident. Als ik dit elke dienst mee zou maken, zou ik ander werk zoeken. Voor mij is nu het belangrijkste dat Bente zo snel mogelijk weer gezond bij ons aan de koffietafel zit."

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie