Voetballoze zondagen

16 november 2011 om 00:00 Nieuws

Toen onze aanvoerder en de elftalleider op een zondag besloten om voor het resultaat te gaan en zodoende de recreatieve bedoeling van ons vijfde elftal te laten voor wat het was, ben ik per direct gestopt met voetbal. In al hun wijsheid hadden ze bedacht om de oudere en wat mindere spelers in de rust hun burgerkloffie maar aan te laten houden en ook uw stukjesschrijver hoefde zich niet om te kleden want alles moest wijken voor een goed resultaat. U begrijpt dat dit voor mij een enorme teleurstelling was waar ik best even een paar dagen last van heb gehad. Zo even in de rust mededelen dat je niet meedoet om de voorsprong te behouden was respectloos en kwam absoluut niet in aanmerking voor een schoonheidsprijs. Een paar weken de tijd genomen om het te laten bezinken en tot de conclusie gekomen dat mijn beslissing juist is geweest en niet in een emotionele opwelling is genomen. De meelevende sympathieke reacties,via mail en telefoon, van sommige spelers hebben mij goed gedaan maar op mijn beslissing terugkomen is geen optie. Of ik dan nog wel iets voor de club wilde blijven doen wilde een bestuurslid weten. Incidenteel wil ik best op zaterdag een jeugdwedstrijdje fluiten.Wel in de middag graag want ik ben geen ochtendmens. Kreeg prompt de topper KVVA C3 tegen VVZA C4 toegewezen waarbij ik als scheidsrechter moest constateren dat het jeugdige thuisteam iets te kort kwam om het de junioren van VVZA lastig te maken. Door af en toe te scheidsrechteren gebruik ik tenminste ook nog de net nieuw aangeschafte voetbalschoenen die nu lekker worden ingelopen. De eerste zondagmorgens zonder voetbal waren echt even wennen maar nu het kouder wordt draai ik mij om half tien (verzameltijd) nog even knorrend om.Tevens is de maandagmorgen een openbaring. Geen koppijn van de bokbiertjes, geen krakende knieën, geen piepende gewrichten of stijve ledematen. Kom ook kwieker onder mijn dekbedje vandaan en zit al meteen achter de computer om aan mijn column voor de woensdag te beginnen. Zal ook eind van de maand bij de vereniging als hulp-Sinterklaas aanwezig zijn om de woensdagmiddagpeuters, kleuters en kabouters tot mij te laten komen. Zij zullen voor mij ‘Sinterklaas Kapoentje’ zingen, mooie tekeningen laten zien, op schoot plaatsnemen, met of zonder hun moeder. Mijn Pieten zullen snoepgoed strooien en bange kinderen geruststellen. Nu de Goedheiligman in het land is zal ik ook weer inspiratie opdoen voor nog te schrijven columns over stoute kinderen, de zak van Sinterklaas, de gladde daken waar ik in weer en wind met mijn schimmel over zal draven, de pakjesavonden en al die schoentjes die moeten worden gevuld als je lief bent geweest. Moet ook al die reclamefolders doorbladeren met al dat kinderspeelgoed. Als oude baas kreeg ik ook een verzoekje voor het videospel ‘World of warcraft’ waarna de spelletjespiet mij uitlegde wat dat precies was. Schrok wel en verbood dit spel dat niet geschikt is voor tere kinderzieltjes. Mocht zelf ook mijn schoentje zetten en de volgende morgen lag er een voetbalmagazine in met de merkwaardige titel ‘LAF’ (Life After Football). Voor mij is er gelukkig nog wel leven na het voetbal.Theaterbezoeken, netwerkborrels en uitnodigingen waarvan er een met stip bovenaan staat. De uitreiking van het fantastische fotoboek ‘Met Het Oog Op Amersfoort # 2011’. Rode loper, vuurkorven, heerlijke amuses en bubbels. Voor het bekende zwarte gat heb ik echt geen tijd.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie