Wim en Pauline Opmeer
18 mei 2011 om 00:00 AchtergrondToerend door Laren in haar mini-coopercabrio, gebeurde het. Het was alsof Pauline (44) zichzelf achter het stuur zag zitten. Heur haar een tikje geblondeerd, goed gekapt en gekleed, oogde ze als een vlotte Gooische dame. Ooh, wat zullen mensen wel niet denken’, schoot door haar heen. Tijdens een vakantie in het zonovergoten Californië, samen met levenspartner Wim (48), kwam deze gedachte nog sterker opzetten.
door Herma Klein Kranenberg
De luxe cabriolet waar ze in rond zoefden, kreeg plotseling een andere lading. Symboliseerde niet langer het goede leven, maar werd een symbool voor een verspillend en oppervlakkig bestaan. ‘Is dit het?’, vroegen ze zich af. ‘Willen we zo verder met ons luxe leventje?’ Nee. Dat wilden ze niet, zo luidde na rijp beraad de conclusie. Wat dan wel? Bijdragen aan een betere wereld, iets betekenen voor anderen op een positieve, opbouwende manier. Hun beider hobby en latere professie fotografie vormde daarbij het vertrekpunt. Met als consequentie dat de blitse cabrio werd verruild voor een bescheiden camperbusje. ,,Je kunt er je kont amper keren, maar dat geeft niet”, zo lacht het echtpaar mij toe. ,,We bivakkeren veel in de buitenlucht op onze reis naar Afrika.”
Afrika? Jazeker! Amersfoorts stel transformeert tot idealistische wereldreizigers met een missie. Niet alleen ging het luxe wagenpark de deur uit, ook letterlijk trekt het paar de deur achter zich in het slot. Banen opgezegd, zekerheden overboord gezet: Een nieuw bestaan als moderne nomaden gloort aan de horizon. Voorzien van alle elektronische gemak en uitgerust met een zeer complete camera-uitrusting, dat dan weer wel. ,,Daar hebben we niet op bezuinigd.” Uitgezwaaid door burgermeester Bolsius en vergezeld door het stadsmeisje Sofie, afgebeeld op een heus stoplicht, vertrokken Pauline en Wim Opmeer half april uit de Keistad. De eindbestemming is Kaapstad.
Positieve blik
Bij binnenkomst in hun ruime woning in Kattenbroek, word ik meteen aan tafel genood. Pauline steekt enthousiast van wal. ,,Onze insteek is dat we tijdens onze reis door de oostelijke helft van Afrika diverse projecten bezoeken en daar verslag van doen in beeld en woord. We richten ons op plaatselijke initiatieven die het resultaat zijn van moderne vormen van ontwikkelingssamenwerking. Bedrijven die met behulp van microkredieten zijn gestart, boeren die actief zijn met biologische landbouw, kleine ondernemers die door hergebruik van computers uit westerse landen aan de slag kunnen. Ons doel is dat proces zichtbaar te maken met foto’s en verhalen. Op een aantrekkelijke manier aangeven hoe mensen werken aan hun onafhankelijkheid. Niet alleen groeit de bedrijvigheid in een land door deze projecten, ook de bevolking floreert hierbij. Mensen komen in hun kracht doordat ze zelfstandig in een inkomen kunnen voorzien. Ze verdienen geld om hun kinderen naar school te sturen, kunnen werken aan een infrastructuur waardoor ze handel kunnen drijven met een dorp verderop.”
Fietsenproject in Kenia
,,In Kenia zit een Hollander die een fantastisch fietsenproject is gestart. Hij koopt fietsen die hij aan moeders en kinderen geeft. Kinderen kunnen per fiets naar school, terwijl moeders naar de markt kunnen om handel te drijven. Binnen een jaar moeten ze het bedrag van de fiets terugbetalen. Voor dit geld koopt hij weer nieuwe fietsen. Simpel en effectief. Wij geven een inkijkje in wat er in de diverse landen met het geld aan mooie dingen gebeurt. Dat in beeld te hebben, is letterlijk goud waard. Immers, in een moeite door beantwoorden we daarmee meteen de prangende vraag van veel westerse investeerders: Wat gebeurt er met het geïnvesteerde geld, komt het goed terecht? Voor fondsenwervers in een krimpende markt is het meer dan ooit noodzaak te tonen wat er met gelden gebeurt. Als je kunt aantonen dat er een succesvol fietsenproject uit de grond is gestampt in Kenia, sta je sterker bij het fondsenloket. Hoe tastbaarder resultaten, hoe beter nietwaar?”
Samen sta je sterker
Wim, met zijn ruime ervaring als manager van logistieke processen, zet zijn kennis graag in om projecten succesvoller te laten verlopen. Hij kijkt met de blik van een ondernemer en dat leidt tot soms onconventionele, vaak verrassende en steevast slimme oplossingen. ,,De grootste uitdaging is innovatief te zijn. Kijken naar wat kan is zijn motto. ,,Gemopper over wat misgaat, kost energie en helpt je niet verder. Zoek naar mogelijkheden en vind daarin bondgenoten. Samen sta je sterker.”
Deze opvatting draagt Wim uit in zijn voorbereiding op deze bijzondere reis. Geroutineerd netwerker als hij is, heeft hij vele mensen uit het bedrijfsleven en van diverse maatschappelijke organisaties benaderd om mee te werken. Met resultaat. Genoteerd staat een aantal afspraken in diverse landen.
De fotoreportages geven de investeerders een impressie van de bedrijvigheden en maken het voor nieuwe investeerders en/of donateurs aantrekkelijker om te participeren in nieuwe projecten. ,,Zo snijdt het mes aan twee kanten”, betoogt Wim. ,,Wij maken tastbaar wat er in die verre landen aan activiteiten plaatsvindt. We halen het daarmee een stuk dichterbij voor de veelal westerse investeerders die concrete resultaten kunnen zien. Niet voor niets is ons motto ‘Gain2gether’. Verbonden in een win-winsituatie, is het voor beide partijen een aantrekkelijke optie. Zie ons maar als de ogen en oren ter plaatse.”
Als verbindend element bij deze oren en ogen een Hollandse nuchterheid, mét daarbij een bijna on-Nederlandse dosis optimisme en levenszin. Want je moet het maar durven: huis en haard verlaten om een trip naar de rimboe te gaan maken. Hier komt naast de optimistische inslag van beiden, ook de pragmatische en praktische opstelling om de hoek kijken.
Bellen, regelen, organiseren, ze doen al maanden niet anders. Oefenden met een gehuurd camperbusje in Frankrijk. Toch is het Franse platteland niet te vergelijken met de wildernis van Afrika. ,,Ach ja, je kunt niet alles strak plannen. Ongetwijfeld lopen dingen anders tijdens onze reis. Daar vinden we wel een oplossing voor”, aldus Pauline.
Communicatielijntje met Sofie
Net zoals ze hun dagelijkse werk- en bezigheden loslaten om te kunnen vertrekken, beseffen beiden dat tijdens hun trip onvermoede dingen op hun pad komen. Wim: ,,Dat maakt het uitdagend. Al moet ik er niet aan denken dat ons internetcontact met Nederland zou wegvallen. Dat is ons communicatielijntje voor onze projecten. Onmisbaar dus!”
De verbinding met Amersfoort is er tijdens de reis nadrukkelijk door de aanwezigheid van Sofie. Het montere meisje, afgebeeld op een stoplicht, wacht vele ludieke kiekjes op bijzondere plekken. In welke setting blijft vooralsnog het geheim van de fotograaf. Op de website is het allemaal te zien straks. Ideeën genoeg, zo leid ik af uit twee paar twinkelende ogen. ,,Sofie is de basis van een afzonderlijke reportage waarmee we in de geest van Sofie mensen in Amersfoort willen verbinden met culturen en mensen die wij onderweg ontmoeten.”
Er op tijd bij zijn
Zo mensen een reis als deze al overwegen, stellen zij dit meestal uit tot na hun pensioen. Pauline en Wim zijn bij vertrek nog in hun forties en niet in hun sixties. Pauline: ,,We wilden niet wachten. We zijn nu goed gezond, voelen ons fit. Dat kan na je 65e heel anders zijn.”
Zij wachten niet, ze gaan. Mét Sofie. Gelukkig kunnen we via de foto’s een stukje met ze mee reizen. Op weg naar mooie mensen in bedrijf, op diverse plekken in een bijzonder continent: Afrika.
‘Voor wie wacht, komt alles steeds te laat’, citeer ik popzanger Thé Lau. Wim: ,,Dat is een heel toepasselijke zin. Misschien een keer bij een foto te plaatsen?’
Zo wordt in Kattenbroek, gezeten aan de keukentafel, de inspiratie gevoed voor een mooi bijschrift ter illustratie van een nog te maken beeld. Want het beeld, die foto - daar gaat het om. De foto’s vertellen het verhaal. Een beeldverhaal dat het dagelijks leven van de mensen toont, inspireert en enthousiasmeert. Dat aanzet tot actie. Opdat wij als thuisblijvers denken: ‘Prachtige projecten met prachtige mensen. Die verdienen onze steun.’
www.gain2gether.nl
