Commentaar: Pyrrhusoverwinning

17 november 2010 om 00:00 Achtergrond Is de verkiezingsoverwinning van de BPA achteraf een Pyrrhusoverwinning? Het lijkt er op. De BPA werd in maart van dit jaar de grootste partij, trad toe tot het college, maar verloor de coalitieonderhandelingen. Belangrijke BPA-ers als Ruud Schulten en Raphaël Smit herkennen zich niet meer in de partij die groot werd als oppositiepartij. Schulten vindt dat BPA-onderhandelaars Ben Stoelinga en Hans van Wegen slecht hebben onderhandeld voor de partij en dat er te weinig BPA-programmapunten zijn binnengehaald. De partij is niet meer herkenbaar voor de burgers en het BPA-geluid wordt onvoldoende gehoord in het college. De revolte van Smit en Schulten vormt geen incident. Sinds de verkiezingen is er een aaneenschakeling van BPA-misère. Eerst was er de ruzie rond Gerard van den Bedem, het aspirant BPA-raadslid dat zich uiteindelijk terugtrok, omdat hij vond dat de BPA de eigen kernwaarden niet respecteerde. Vervolgens was er de commotie rond de urilift en de strijd met de eigen BPA-wethouder Stoelinga en het ‘gedram’ van Van Wegen. Daarna het - in nevelen gehulde -opstappen van Ruud Schulten als fractievoorzitter, de ‘afgang’ van het BPA-zwembadplan en dan nu het stemmen van zowel BPA-raadsleden Ruud Schulten als Raphaël Smit tegen het bezuinigingskader van het college van b en w voor de periode 2012-2014. De tegenstem van Schulten en Smit is een signaal, maar ook een teken van onvermogen. Het college-akkoord ligt op tafel. De handtekening van de BPA staat eronder. Binnen het college voert BPA-wethouder Stoelinga het akkoord trouw uit. Achteraf hebben Schulten en Smit nu spijt dat ze niet kritischer zijn geweest over het onderhandelingsresultaat. Het eigen BPA-geluid wordt onvoldoende gehoord. Opvallend is dat beide bloggers op hun eigen internetblog al maanden stil zijn. Waar ze in het verleden nooit een blad voor de mond namen als het om het bekritiseren van andere partijen en het college ging, zwijgen Schulten en Smit. Het lijkt een bewuste vorm van zelfcensuur. Inmiddels schrijft Schulten sinds vorige week toch weer op zijn blog. Als onafhankelijke geesten willen Schulten en Smit niet monddood worden gemaakt. Ze willen het eigen BPA-geluid laten horen. Maar die profileringsdrang van de BPA-raadsleden kan ondermijnend werken voor het college. Eenzijdig terugkomen op eerder gemaakte afspraken is een riskante onderneming en kan het college in gevaar brengen. Bij andere coalitiepartijen groeit intussen de onrust over de stabiliteit van de BPA vanwege de twee tegenstemmers. Het roept de vraag op hoe sterk de samenhang is binnen de BPA-fractie. Voorlopig lijkt met het aanblijven van Ruud Schulten als BPA-raadslid de eenheid hersteld. Waarschijnlijk tot het volgende conflict. John Spijkerman