Harriët Verkleij.
Harriët Verkleij. Ester Overmars Fotografie
Advertorial

De Specialist: 'Een erfenis, help!'

20 mei 2020 om 15:00 Zakelijk

AMERSFOORT Nalatenschapsmakelaar Harriët Verkleij (Hulpbijdeerfenis.nl) kreeg een week of drie geleden een telefoontje van Marije. Ze was ziek en had niet lang meer te leven. Nu wilde ze een testament opstellen. Ze had twee zoons, twintigers, die ze sinds haar scheiding lang geleden, bijna nooit meer zag. Geen conflict, vooral ongemak. Ze wilde haar nalatenschap voor de helft aan deze zoons nalaten, en de andere helft aan haar beste vriendin. Kon ik helpen bij dat testament en wilde ik dan ook de executeur zijn? Ja, uiteraard. We maakten een afspraak voor een week later om alles in detail te bespreken. 

Twee dagen later kwam er een telefoontje van de vriendin: Marije was die nacht plotseling overleden. Verdrietige situatie. ,,En ik dacht dat de zaak daarmee voor mij afgedaan was."

PANIEK! ,,Weer twee dagen later werd ik gebeld door… één van de zoons. Omdat er geen testament was, waren nu alleen de zoons erfgenaam. De vriendin verdween als erfgenaam uit beeld.

De jongens waren totaal overvallen door de situatie en wisten zich geen raad, niet met hun emoties maar ook niet met wat er nu allemaal op hen afkwam. Ze wilden hun moeder, die ze eigenlijk niet goed kenden, netjes begraven - maar hoe dan verder? En had moeder eigenlijk wel geld, misschien had ze wel schulden?
En moesten ze nu de bank gaan bellen? En wat moest er met het huis… en…? Kon ik alsjeblieft helpen?"

OVERZICHT GEEFT RUST ,,Na dat eerste telefoontje, waarin ik ze al behoorlijk gerust kon stellen, maakten we snel een afspraak. We namen de hele situatie door, de informatie die al bekend was en de vele vragen die ze hadden.

Door afstand te nemen en hen overzicht te geven wat er allemaal aan de orde was, kwam er rust in de tent. Rust die heel welkom was, zodat ze zich nu eerst konden richten op hun emoties en op de begrafenis."

STAPPENPLAN ,,Daarna maakte ik een stappenplan, wat te doen en in welke volgorde? Wat konden ze zelf doen, wat zou ik voor ze regelen. De jongens waren er blij mee. Ze wilden het graag netjes doen allemaal, immers het laatste dat ze voor moeder konden doen. En als er inderdaad geld te verdelen zou zijn, wilden ze de vriendin van moeder, die immers erfgenaam had moeten worden, ook een deel geven. Er was helaas weinig contact geweest tussen moeder en zoons, maar nu leek alles te gaan zoals moeder graag gewild had. Ze zou vast trots geweest zijn. Jammer dat ze haar zoons bij leven niet zó had mogen meemaken."

Jolanda Woltjer
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie