Afbeelding
www.pixabay.com
Column

Eten #Eten #Lekker #Daaagafvalfase #Jammerdan

5 maart 2020 om 13:12 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Mijn afvalfase was dit jaar korter dan andere jaren. Mijn weegschaal heeft het zelfs niet eens doorgehad. Het is ook gewoon lastig, echt waar. Er zijn zoveel verleidingen. Als ik bij mijn schoonouders kom staat er altijd een lekkere koek of gebakje klaar. Speciaal voor ons gehaald op het groot winkelcentrum. Een uitje waar ze toch al snel een uur voor uittrekken. Hoe ouder ze worden hoe moeizamer het soms gaat en dus rusten ze onderweg wat uit. Ouder worden gaat niet zonder gebreken. Dan zeg ik toch echt niet:,, Nee, bedankt" maar dus: ,,wat lekker zeg".

Als ik kijk naar afgelopen weekend was het ook gewoon lastig. Vrijdag begon het al, op het kantoor van mijn nieuwe baan. De afvalfase is daar ook voorbij. De rijst wafels zijn verruild voor chocolade eitjes. Waarom gaan ze steeds eerder in de verkoop in veel te veel heerlijke smaken? Ik had ze voor mijn gevoel al weken laten liggen, ach, eentje dan. Vrijdag scheen het ook nog patatdag te zijn. De bestelling werd opgenomen. Ik hoorde mezelf, toch echt zonder sputteren, zeggen ,,doe maar een broodje kroket". In de avond ging ik met mijn tennisteam eten bij de Syrische kok Zaher in de Wijkboerderij Nieuwland. Een ware bijzondere smaaksensatie, dan moet je toch alles even proeven? Verse pure smaken, heerlijk, wijntje erbij. Voorgerecht, hoofdgerecht, toetje. Knopje van mijn broek ging los, ik zat goed vol. Gezellig bijkletsen, wat een heerlijk begin van het weekend, dat is genieten!

Zaterdag was het niet anders. We waren uitgenodigd bij onze buren voor een etentje. Daar was goed werk van gemaakt. Onze buurman bleek een ware kookexpert in de Indonesische keuken. Vanzelfsprekend van huis uit meegekregen. Het deed me denken aan de gezellige familie etentjes bij mijn tante vroeger. Lekker vlees, rijst, boontjes, sambal. Tafel mooi opgemaakt, kaarsje aan. Gezelligheid bij je buren, hoe leuk is dat. Dat werd dus twee keer opscheppen, oeps. 

Het toetje was vers bij de bakker om de hoek gehaald, appeltaartje met spijs. Een aanrader. Het werd geserveerd met een heerlijke cappuccino. De zoetjes waren op dus deed ik er maar een schep suiker bij. Rietsuiker, dat dan weer wel. Zonder schuldgevoel genoot ik ervan. Zondagochtend keek ik dus tegen het appelgebakje van mijn schoonouders aan. Ik vroeg wel om een wat kleiner puntje. Durf het eigenlijk niet meer te zeggen, zondagavond was het weer een eetfeest. 

Deze afspraak stond al een tijdje. Al zou het wellicht verstandig zijn, dat zeg je om die reden zeker niet af. Lekker een hapje eten met vrienden in een restaurantje in Hoogland. Goed eten, niet duur, huiskamergevoel, bediening die je kent en je een warm gevoel geeft. Daarna kon ik niet veel meer dan met een 'in de gloria gevoel' uitbuiken op de bank. Nagenieten met een serie aan. Perfect weekend.

Daag afvalfase, het was kort en niet krachtig. Jammer dan. 
Maandagochtend valt de harde waarheid toch wat zwaar.
De weegschaal had deze eetfase dus gewoon wel door…..

Het is gewoon lastig, echt waar.
Bianca van der Linden-Snel

Bart Belterman
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie