Afbeelding
www.pixabay.com
Column

Dansen

20 februari 2020 om 13:00 Column Columns Bianca van der Linden-Snel

Regelmatig dans ik samen met mijn jongste zoon schaamteloos midden in de kamer waarna mijn oudste vaak nog zorgt voor goede dansmuziek. Soms verdwijnt de oudste echter naar boven waarna wij elkaar niet begrijpend aankijken. Heerlijk momenten. ,,Ik wil een keer een disco met mijn vrienden, sorry mam", zegt hij er lief achteraan. ,,Nee tuurlijk, begrijp ik, even niet met je moeder dansen."
Een disco met een dj, felle discolampen, met een bar en samen met je vrienden en vriendinnen dansen, hoe leuk is dat? Best te regelen, blijf ik gewoon wat op de achtergrond.

Langs de voetballijn werden de plannen concreter toen er nog een paar andere moeders aanhaakten. Carolien van de Herberg ontving ons initiatief met open armen. Het spontane idee werd concreter, er werden stagiaires ingezet en plannen gesmeed. Er kwam een appgroep en er volgden overlegjes. Ik ging met de flyers langs de basisscholen in Nieuwland. Op de Malelande werd ik gelijk belaagd door de oud klasgenootjes van mijn zoon. ,,Ik kom, wil je het naar mijn moeder sturen? ik wil ook!" Het werd zo goed ontvangen dat onze mail bijna op tilt sloeg. We zaten gewoon snel vol, echt veel te snel. Het overtrof compleet onze verwachtingen. Nu moesten we gewoon kinderen een afwijzing sturen. Tjee, dat was nog niet makkelijk. Er was gaande de 'disco-organisatieweg' zelfs weleens gedoe. Tjee, deze spontane actie was nog best wat werk en had toch ook wat negatieve haken en ogen, of noem het leermomentjes.

Afgelopen weekend was het zover. Nog voor de officiële aanvangstijd kwamen de eerste kindjes al aan. Meisjes met mooie kleertjes, perfecte haartjes, beetje make-up, tasje om de schouder betraden de rode loper richting de mooi versierde discoruimte. ,,Ze is er zo vol van, eindelijk is het dan zover, leuk hoor", gaf een moeder mij aan. Glitter en glamour op de rode loper in Nieuwland. De meeste kids genoten zichtbaar, heerlijk om te zien. Klein beetje geld mee voor een cola en een zakje chips. De meest drukbezochte plek voor de meiden was de gang, daar was immers de spiegel. Mijn oudste daarentegen had, denk ik, zijn mooie kleren en borstel niet gevonden. Samen met zijn maten van groep 8 liepen ze wat rond en namen ze gelijk de chill-hoek in beslag. Cola, chips, telefoon, lekkere muziek, wat wil je nog meer? De dag erna zei hij me dat hij moe was, hij had immers best vaak gedanst op het nummer 'Van links naar rechts'. Balen, had ik dat deel dus gewoon net gemist. 

Toen de echte diehards vertrokken waren, keken we vermoeid de ruimte rond. Oeps, wat een chaos. De vloerbedekking lag vol met stukjes ballon, bekertjes, chips en vertrapte pepernoten (tja, die moesten op). Een boa en zelfs een kerstslinger waren in stukjes en verweven met de vloerbedekking. Als we ergens hadden gestofzuigd en we keken om zagen we nog steeds die vreselijke kerstglitters! Leermomentje. Doodop, maar voldaan gingen we naar huis, de kids hebben genoten!

,,Hoe vond je de disco?" vroeg ik de volgende dag aan mijn jongste zoon. ,,Leuk, maar ik heb niet gedanst". Ik kijk hem vragend aan. ,,Mijn vrienden gingen niet dansen. Zullen wij nog even dansen mam?"
Mijn hart maakt een klein sprongetje.

"Graag …!"

Bianca van der Linden-Snel.

Bart Belterman
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie